میزبانی مهمان

گفتی که  نوبهــــار تو را  نورس    آورد

کرباس  کهــــــنه  را   بَبُرَد  اطلس  آورد

موجی که از  کرا نۀ  اطلس بپای خواست

ترسم  به جای  گوهر  تابان خــس  آورد

باد جنـــوب تا که از این دست  می  وزد

یا  بوف کور  آرد  و یا  کـــرگس   آورد

این دل  زمیزبانی  مهمان  گـرفته  است

بنگر چه  ها که بر سرم این ناکس آورد

دریایی  از  تگرگ  به هر گوشه ریختند

توفان  دمـــیده  اند  که  آتش  بس  آورد

سیپتامبر۲۰۰۱

نورالله وثوق

۱۳۸٠/۷/۱

wosuq@live.de