زن مهد انسان سازی‌ست، گفته‌ اند زن کانون اصلی جامعه را شکافته است، این زن است که جامعه را می‌سازد. زیرا ساخت و ساز هر جامعه رابطه‌ ای عمیقی با انسان های آن جامعه دارد،

اگر انسان های یک جامعه، به گونه‌ی درست آموزش داده شوند، در اندیشه‌ی ایشان آزادی و آبادی ترزیق شود، قاطعانه گفته می‌ توانیم، چنین جامعه‌ ای روزی به آزادی و آبادی می‌رسد. اما اگر انسان‌ های یک سرزمین درست آموزش داده نشوند، اندیشه ایشان مملو از زشتی و فساد باشد، در فکر ایشان جنگ و خونریزی ترزیق شده باشد، سرنوشت و آینده‌ی چنین سرزمینی غبارآلود و گند زده است، این سرزمین تباه می‌شود، می‌پوسد، بوی می‌گیرد. پس برای این‌که ما، جامعه‌ی قشنگی داشته باشیم، لازم است، تا انسان های قشنگ و خوبی تولید کنیم، تولید چنین انسان های نیاز به زن دارد، این زن است که انسان می‌سازد، این زن است، تصمیم می‌گیرد فرزند خوب به جامعه تحفه دهد و یا هم فرزند زشت و ننگ‌ آمیزی تقدیم جامعه کند. لذا به طور جدی گفته می‌توانیم، ساخت و ساز جامعه رابطه رمزآلود و اسرار آمیزی با زنان دارد، زنان نقش زیبایی را در ساخت و زیر بنای جامعه بازی می‌کنند، ستون فقرات جامعه هستند. لذا اگر زن با سواد باشد، فرزند با سواد و آگاه تقدیم جامعه می‌کند و اگر زن بی‌سواد باشد، فرزند نا آگاه و لندغر به جامعه معرفی می‌کند. به درستی گفته می‌توانیم نیکی و زشتی یک جامعه مربوط به سیمای زنان آن، می‌شود. 

گروه تالبان برای این‌که حکومت خود را همیشه‌گی بسازند، زنان را از آموزش و پرورش باز داشتند، درب دانشگاه‌ها و مکاتب را به روی ایشان بستند. زیرا ایشان درک کرده‌اند، با سواد شدن زنان به معنای آگاه شدن مردم افغانستان است. این روشن است، مردم آگاه، حاکمان جاهل را نمی‌خواهند. دانشمندان گفته‌اند:« اگر بخواهی، هرگونه‌ی خواستی بالای مردم حکم‌رانی کنی، پس باید آنها را جاهل نگه‌داری». دقیقا! ایشان بر همین کار قلم کش می‌کنند، ایشان می‌خواهند زنان را حذف کنند، با سوادان را بسوزانند، تا دگر کسی نباشد، در مقابل ایشان گلو پاره کند، صدا بلند کند. زمانی‌که چنین شود ایشان به خوبی می‌توانند، مردم را در زنجیر جهل خود بسته و بالای ایشان تا زمانی‌که خواستند، حکومت کنند. تالبان باید اعتراف کنند که ایشان از زنان می‌هراسند، در دل خود ترس دارند، ترس با سواد شدن، ترس با سواد ساختن قشرهای گونه‌گون جامعه توسط زنان. تالبان به خوبی پی برده‌اند، ایشان اگر زمانی صدمه ببینند، از زنان می‌بینند. اگر زمانی بمیرند، مرگ‌شان به دست زنان خواهد بود. زیرا این زنان‌اند که تغییر ایجاد می‌کنند و یا کسانی‌ را پرورش می‌دهند، تا تغییر ایجاد کنند. درست همین ضرب المثل مشهور که میگوید:«پشت هر مرد موفقی را، یک زن موفقی پر کرده است». دقیقا چنین چیزی خیلی دقیق است، این ضرب المثل، ضرب المثل جانداری است. جانش در پیام بلندش است. به درستی هر مرد موفقی، یک زنی را به گونه‌ی تکیه‌گاه پشت خود، دارد.

نوشته‌ی حاکی خاور

فرستنده: محمدعثمان نجیب