افغان موج   

صبح امروز در خانه نشسته و مشغول چای خوردن بودم، که سر و صدای بلندې بګوشم رسید. از خواهرزاده ام، که تازه از بیرون برګشته بود، پرسیدم، که سر و صدای چیست؟ خواهرزاده ام ګفت، که تظاهراتی برپا شده است. بسرعت از خانه بیرون آمدم و دیدم که حدود بیش از ۲۵۰۰ تن از هموطنان ما دست به تظاهرات زده اند. وقتی به شعار های تضاهرات ګوش کردم، دیدم، که تظاهر کنندګان جنایتکاران ۷ ثوری و ۸ ثوری را می کوبند. شماری از شعارهای تظاهرات چنین بودند:

عبدالله عبدالله غدار

سیاف کفتار

قانونی ریاکار

ګلبدین خونخوار

عطای ګرګ هار

طالبک سیاه رو

دوستم ستمکار

محقق جنایت کار

خلقی و پرچمی جلاد خو

و ...

برای من از تظاهرات و تظاهر کنندګان و شعارهای شان عکس العمل هموطنان ما، که کار شان را توقف داده و در کنار جاده به تماشای تظاهرات ایستاده و به شعارهای تظاهرات ګوش میدادند، جالب تر بود.

یکتن از هموطنان ما می ګفت: «آفرین پدر اینان، که جرئت کرده و علیه این جانیان دست به تظاهرات زده اند». دیګری ګفت: «عجیب مردمی هستند، علیه همه شعار میدهند» سومی در جواب دومی می ګوید: «نخیر آقا جان، علیه همه شعار نمی دهند، علیه همه جنایتکاران شعار میدهند». یکی دیګر از میان جمع میګوید: «خدا کند، که همه ی مردم ما همت پیدا کرده و علیه این جانیان بپا خیزند».

راستی در اوضاعی که اشغالګران امریکایی درامه ی دیموکراسی را براه انداخته و کثیف ترین جنایتکاران جنګی از قبیل عبدالله عبدالله، سیاف، محقق، دوستم، قطب الدین هلال و ... را در تیم های انتخاباتی ریاست جمهوری جابجا کرده اند، انتخاباتی که بدلیل ادامه اشغال و شرکت جنایت کاران جنګی منحیث کاندیدان اصلاً نمی تواند مشروعیت داشته باشد و بدین طریق بد ترین تمسخر را علیه مردم و کشور ما روا میدارند، جای بسا افتخار است، که بلاخره کسانی هستند، که بدون هراس از زورګویی جنایتکاران دست به تظاهرات علیه این جانیان و حامیان اشغالګر شان می پردازند.

زنده باد افغانستان!

نابود باد اشغالګران جنایتکار امریکایی و عوامل فرومایه ی آنهأ!

عارف حامی

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

کابل – ۱۲ ثور ۱۳۹۳