دشت غمها
رها کردی مرا در دشت غمها
میان خار و خس اینگونه تنها
نگفتی من که مجنون تو بودم
تو هم باید که بودی مثل لیلا

زمستان
زمستان آمد و شبهای سرد اش
نفس پیچد به غم از سوز درد اش
شعار هر کلاغی برف برف است
به شهر و روستای ما نبرد اش

ن.ت