دلالان هشتم مارچ: تا سال بعد  خدا حافظ حقوق زنان!

منبع سایت وزین کابل پرس

کابل پرس: در چند سال اخیر هر سال روز جهانی همبستگی زنان در افغانستان جشن گرفته می شود. مقامات دولتی افغانستان، برخی زنان فعال در زمینه های مختلف و برخی مقامات بین المللی در کابل و شهرهای مختلف گرد هم می آيند، حرف و سخنی درباره حقوق زنان می گویند و باز فردا همه چیز فراموش می شود و نه کسی حرفی از حقوق زنان می زند و نه کسی به دنبال احیای حقوق آنان است. در بطن جامعه ی مرد سالار، جامعه ای که زنان برای آن هيچ ارزشی ندارد، جدی نبودن آنانی که خود را مدافع حقوق زنان می دانند هم، یکی از مشکلات عمده ی فراروی زنان در افغانستان است. در چند سال اخیر، نهادهای مختلفی برای دفاع از حقوق زنان در افغانستان فعال شده است، يک وزارت برای زنان در نظر گرفته شده و با وجود همه ی اين ها، دفاع از حقوق زنان از اندازه ی شعار و برگزاری چند مراسم و پول دار شدن چند تن پروپازل نويس و فرصت طلب، فراتر نرفته است. هنوز زنان افغانستان از حقوق اولیه ی خود فاصله ی دور دارند، هنوز زنان افغانستان قربانی جامعه ی مرد سالارند، هنوز زنان افغانستان در نقاط مختلف، خرید و فروش می شوند، هنوز بدون آگاهی دختران، بدون مشورت با آنان و دانستن آنچه آنان می خواهند، به زور به ازدواج مردی هر چند با فاصله ی سنی زیاد در می آيند، هنوز زنان در بیشتر نقاط افغانستان حق انتخاب ندارند، هنوز زنان نمی توانند براحتی از خانه برایند، به مکتب بروند، درس بخواهند، درس بدهند، کار کنند و مانند بازویی موثر در جامعه نقش داشته باشند، هنوز این زنانند که به روی آنان اسید یا تیزاب پاشیده می شود، هنوز ارزش یک مرد از زن بیشتر است، چه بسا ارزش حیوانات از زن بیشتر است، هنوز از حق طلاق برخوردار نیستند، هنوز اگر از خانه ی شوهر اجباری برایند، لت و کوب می شوند، مجروح می شوند، کشته می شوند. هنوز این زن افغانستان است که از حقوقی مانند ارث برابر برخوردار نیست. هنوز زنان زیادی در گوشه گوشه ی افغانستان، هنگام بدنیا آوردن فرزندشان جانشان را از دست می دهند.

هنوز مردان با رفتار انسانی با زنان فاصله ی بسیار دارند و نمی دانند و نمی خواهند بدانند که همان اندازه که او حق دارد، یک زن نیز دارای حق و حقوق می باشد.

برای دلالان هشتم مارچ نیز، هیچ اهمیتی ندارد که نقض حقوق زن، مانند زنجیری به موارد دیگر نقض حقوق بشر پیوسته است و هشتم مارچ و نهم مارچ و آپریل و می و سپتمبر و ..نمی شناسد. هشتم مارچ نیز روز دوکانداری برای آنان است و به هتل های مختلف در نقاط مختلف تشریف برده اند و پول شان را گرفته اند و تا سال بعد، خدا حافظ حقوق زنان.

 

 هشتم مارچ

خدا حافظ خداحافظ!

تا سالی دیگر نامی نخواهم برد

وتا یک هشت مارچ دیگری

در گوش هایم پنبه خواهم زد

و چشمان ضعیف ام را

به درد و رنج زنها بسته خواهد بود

بلی ! اینست کار من

اگر شبها صدای نالۀ از دور آمد

خنده خواهم کرد

وگر دیدم برای کودکی

یک مادری جان داد

ویا مرد مسلمانی

دلیل آورد

که زن را بزن...

اگر مُرد دیگر زن...

برویش تف نخواهم کرد.

***

خدا حافظ خدا حافظ!

دیگر از مادرم نامی نخواهم برد

و تا یک هشت مارچ دیگری

بگذار بررویم بخندد

و من با دلقکان دین

دکان مصلحت را باز خواهم کرد

و درآن ناقص الاعقل و ضعیفانرا

بدست مدعیان نبوت

و فقیهان جماعت

بپای دار خواهم برد

و آنگاه نعره خواهم زد

من انسان ام من آنسان ام

که روح ام را به شیر و ناز

دستی تا به اینجا مختصر کرده

خدا حافظ  خدا حافظ

 

نعمت الله ترکانی

نهم مارچ 2010