این روز ها پخش جریان حضور آقایی به نام عبدالباری عمری نماینده‌!؟ ی طالبان در آلمان و گرفتن عکس یادگاری او با وزیر به‌داشت هالند سرخط سرخط سرخ رسانه هاستند.‌تا ان‌جا که دنبال کردن روی‌دادهای غزه را هم زیر شعاع خود گرفته. کشور ما و اوکرائین که بدون آن هم فراموش شده بودند. جالب است، یک نماینده‌ی از یک گروه تروریستی زیر پی‌گرد و گویا ممنوعه وارد اروپا می‌شود.

درآلمانمی‌آید، به یک جلسه بیانیه می‌دهد، به نفعگروهک تروریستی طالبانی تبلیغ می‌کند، چندین طالب‌نمای اروپایی با لنگی های به قصد ساخته‌ی طالبانی از اشتراک، کننده‌گان و سازمان‌دهنده‌گان گردهم‌آیی می‌شوند، پیش از آن در هالند و در یکمجمع بین‌المللی اشتراک می‌کند. با وزیر هالندی عکس های یادگاری می‌گیرد. شاید برگشته‌ هم باشد، ولی نهادهای امنیتی و سیاسی و‌دولتی اروپا به ویژه هالند ‌و آلمان تازه خبر شده و غایله برپا می‌‌کنند. این چنین:

((آلمان در مورد سخنرانی یک مقام طالبان در شهر

کلن تحقیق می‌کند.

منبع: بی بی سی فارسی

۲۶ آبان ۱۴۰۲ - ۱۷ نوامبر ۲۰۲۳

وزارت خارجه آلمان می‌گوید حضور عبدالباری عمر، نماینده طالبان در شهر کلن را «شدیدا محکوم» می‌کند و تاکید کرده که نمایندگی‌های آلمان برای او ویزا صادر نکرده‌اند و آلمان حکومت طالبان را به‌رسمیت نمی‌شناسد.

در بیانیه کوتاه این وزارت آمده است که در این زمینه با همکاری سایر ارگان‌های داخلی آلمان بیشتر تحقیق می‌کند.

ویدیوی سخنرانی یک مقام طالبان که ظاهرا روز پنج‌شنبه در شهر کلن آلمان صحبت می‌کند، با واکنش شماری از کاربران شبکه‌های اجتماعی مواجه شده است که در مورد امکان سفر مقام‌های طالبان به اروپا با وجود تحریم‌های سفر از سوی سازمان ملل می‌پرسند.

وزارت خارجه آلمان می‌گوید قبلا از این سفر آگاهی نداشته است و آلمان، حکومت طالبان را به رسمیت نمی‌شناسد و «تا زمانی که طالبان در افغانستان آشکارا حقوق بشر به ویژه حقوق دختران و زنان را نقض کنند، عادی سازی روابط با طالبان انجام نخواهد شد».))

پرسش این‌جاست که آیا واقعاً اروپای واحد و منسجم وجود دارد؟ آیا به راستی آلمان و هالند از ورود این آقای عبدالباری عمری به اروپا خبر نه داشتند؟ در هر دو حالت یک ناکامی، یک سرافکنده‌گی سیاسی، دپلماسی و استخباراتی به جامعه‌ی سراسری اروپاست که در صدور ویزا به متقاضیان طالب، هیچ کنشی را مدنظر نه دارند و تنها علاقه‌ی سیاسی شان بزای شان مطرح است. عمری در آلمانی حضور یافت و سخن‌‌رانی کرد که سفارت کشورش در کابل هدف اصلی انفجار مهیب بود و انتحاری طالب می‌خواست آن را داخل سفارت کند، ولی منسوبان میزبان یا همان هم‌وطن من جان خود را فدای دفاع از سفارت مهمان کردند. پسا گرفتن ویزا و ورود به یک‌کشور اروپایی هفت خوان رستم را باید گذشت. آیا این دلیل بی‌خبری‌ست یا پهنه‌ی بی‌هنری؟ کشوری که به این آقا ویزای شینگن صادر کرده و ‌هدف سفر او از مبدای کابل بوده، نه می‌دانسته که روند برخورد حد اقل رسمی اروپا در مورد طالبان چی‌ست؟ در پنهان که هر کاری را انجام می‌دهند ‌و حامی طالب اند.خیلی مضحک است که وزیر داخله و یا عضو کابینه‌ی یک‌ کشور مقتدر اروپایی چنان آلمان در بی‌خبری به سر می‌برد و انگار شهر و‌ کشور بی دروازه را اداره می‌کنند. به دید من،‌ این یک دروغ بزرگ است. چه‌گونه ممکن است از نخستین دقایق درخواست برای گرفتن ویزا تا رسیدن به اروپا، هیچ تحقیقی در مورد شخص صورت نه گیرد،‌ آن هم که هویدا، طالب است؟ پس باید دانست که این بی‌خبر اندازی های مقامات آلمان و هالند یا همان اروپا، نوعی فریب با مردم شان است. اینان چه‌گونه می‌توانند نسبت به سرنوشت و امنیت میلیون ها نفر شهروندان شان بی‌تفاوت باشند؟ اگر این آقای عبدالباری کدام عمل تروریستی را سازمان داده باشد که پسا ترک اروپا انجام شود چه؟ یا اکر او در همان جلسه یک اغتشاش را برضد آلمان یا اروپا سازمان می‌داد چه؟ یا اگر آمده باشد و مخالفان طالبان در آلمان را شناسایی کرده و برای حذف و ترور شان برنامه های دراز مدتی را طرح کرده باشد چه؟ در یک خبر خنده آور دگر وزیر برحال کابینه‌ی هالند سخیفانه از گرفتن عکس با عبدالباری ابراز پشیمانی کرده و می‌گوید او را نه شناخته و نه می‌داند چه‌گونه وارد هالند شده؟ پس این اروپا در کجای فعالیت های حد اقل رسمی استخباراتی خود قرار دارد؟ نه، اینا هر چیز را می‌دانند و از هر چیز آگاه اند. ولی با مردم شان بازی معروف دیدی بازی، نه دیدی دزدی را انجام می‌دهند. این‌گونه:

عذرخواهی

وزیر

هلندی

از

انتشار

عکسش

با

مقام

طالبان

در همین حال، ارنست کویپرس، وزیر بهداشت هلند از انتشار عکسش با مقام طالبان عذرخواهی کرده است. انتشار این عکس که ظاهرا در یک نشست بین‌المللی گرفته شده واکنش‌ برانگیز شده است.

آقای کویپرس در ایکس نوشته است که «در مجمع جهانی اخیر تولیدات محلی در لاهه عکسی با نماینده طالبان گرفتم. من در آن زمان نمی‌دانستم این شخص کیست. این یک اشتباه بود، مطلقاً نباید اتفاق می‌افتاد و من از آن پشیمان هستم.»

او افزوده است: «من می‌توانم تصور کنم که بسیاری را آزرده است. ناگفته نماند که من به هیچ وجه نمی‌خواهم خودم را با این رژیم وحشتناک مرتبط کنم».

او تاکید کرده که «من از حقوق بشر و به ویژه حقوق زنان دفاع می‌کنم. در حال حاضر در حال بررسی چگونگی حضور این فرد در این کنفرانس هستیم.»

مگر ممکن است وزیر کابینه باشی، با اجتماعی سر و کار داشته باشی و مناسبت خاصی باشد و مهمان ناشناس یا نا خوانده‌یی با آن شکل و شمایل کاملاً آشکار طالبانی تروریستی را نه شناسی، ولی با او عکس یادگاری بگیری؟ اگر همه‌ی این پرسش های من پاسخ خبر نه داریم یا نارسایی استخباراتی باشند، وای بر اروپا و اگر آگاهانه بوده و حالا انکار کنند، هزاران وای به مردم اروپا که سکان ره‌بری و امنیت حیات شان را چه‌گونه بی بازپرس به دست ناکاره ها داده اند؟ اروپایی ها، ورودی های فراوان دارند که هرگز باز نیست. مگر این کارهای مقامات اروپا یک دروغ بزرگ است. بدرود

نوشته‌ی محمدعثمان نجیب

Sent from my iPad