دور دوم پارلمان امریکایی در افغانستان

 

از روز اول شروع انتخابات پارلمان امریکایی افغانستان  معلوم بود که نتیجه اش چه میشود. مردم رنجدیده افغانستان فکر میکردند آیا اینبار با گذشت پنج سال از دور اول انتخابات پارلمان امریکایی در افغانستان امکان آن است که قدرت قانونگذاری به کسانی واگذار شود که حد اقل بتوانند حضور نیرو های ناتو را در افغانستان غیر قانونی اعلام نموده و برای بیرون رفت از وضع رقت بار جنگ چاره ای به سنجند و به درد دل مردم داغدیده گوش فرا داده و مجرمین جنگی را به  عدالت بسپارند.

اما با تآ سف فراوان در دور دوم بدتر از دور اول  مجرمین جنگی یکبار دیگر بر چوکی های پارلمان تکیه زدند. اینبار خیلی بدتر از دور اول انتخابات پارلمان تقلب، تطمیع، واسطه و سلیقه های حزبی، سمتی، قومی و قبیلوی وضیعتی را بوجود آورد که این پارلمان نه یک مرجع قانون گذاری بلکه به گمان قوی یک خانه ای تیمی برای تجزیه افغانستان و پراکندگی ملیت های برادر افغان خواهد گردید.

حامد کرزی در پایان کار دور اول پارلمان  رئیس کمیته ای مستقل انتخابات را از میان شخصیت های اتحاد شمال برگزید و انتخابات در شرایط خیلی دشوار نا امنی و خاصتن در مناطق جنوبی کشور برگزار شد.

طوریکه اخبار مربوط به این انتخابات در میدیای جهانی و بیرون مرزی انتشار یافت میزان تقلب  چنان گسترده بود که از کارت های تقلبی گرفته تا ریختن کارت های بی اعتبار به صندوق ها، خریداری رای ها و زد بند های مافیایی خاصتن در ولایات سمت جنوب و قسمتی از سمت شمال مشروعیت انتخابات را زیر سوال برد.

بعد از ختم انتخابات زد و بند ها برای پیروزی نمایندگان به اساس پره، جبهه، قوم و تنظیم  اعلان نتایح آنرا ماه ها به تعویق انداخت و در جریان شمارش رای ها مکالمات یکی از اعضای کابینه کرزی با یکی از مسوولین کمیتۀ مستقل انتخابات به نشر رسید که حکایتگر دستوراتی به خاطر ترد فلان و پذیرش فلان نماینده را شرح میداد و این نوار به میزان گسترده ای در انترنت به سمع مردم رسید. رئیس جمهور کرزی باری بخاطر عدم موفقیت نمایندگان پشتون در استان غزنی احتجاج نموده و در همین وقت از طرف  دادستانی کل (لوی سارنوالی) ادعانامه ای مبنی بر تقلب در شمارش آراء ارائه گردیده و کمیته مستقل انتخابات زیر سوال رفت. تاجائیکه از قرائن این ادعای دادستانی معلوم میشد بکار بردن رشوه های خیلی کلان برای  پیروزی در انتخابات جای شک و شبه را از بین میبرد. این قضیه حدود یک ماه بدون نتیجه در اخبار و گزارشات روزمره ای داستانی  انعکاس مییافت. و پیوست با آن در شهر های بزرگ افغانستان تظاهرات نمایندگان ناکام جریان داشت. کرزی فرمان محکمه ای اختصاصی را برای روشن شدن این موضوع صادر نمود ولی در اثر فشار حلقه های درون دولت و قصر سفید امریکا  در 6 دلو پارلمان را افتتاح کرد.

افتتاح پارلمان درد سر نوی برای مردم به ببار آورد. طوریکه طی یکماه این پارلمان با استفاده از هر راهی نتوانست رئیس دایمی خود را انتخاب کند. دو جنگسالار مطرح در پارلمان ( یونس قانونی و عبدالرب  سیاف) به رقابت بر خواستند ولی هیچکدام شان رای کافی برای اشغال  کرسی ریاست پارلمان را نصیب نشدند. پارلمان بعد از آن بر علاوه انکه نتوانست رئیس اش را انتخاب کند  نمایندگان پارلمان به زد و خورد با هم ، دادن طعنه، استعمال دشنام های رکیک، جناح بندی های قومی، قبیلوی و زبانی را عوض کنار آمدن و حفظ روحیه وطنداری ، دینی و مذهبی بر رخ هم  کشیده و هر یکی به باند و جناح حزبی و تنظیمی خود فعالیت سیاسی انجام دادند.

موضوع قابل بحث در این زد و بند های یکی از چهار رکن اساسی قدرت دولت در افغانستان اینست که آیا پارلمان دور دوم میتواند نمایندگی از مردم افغانستان نموده و قوانین و اجراعات دولت را در مسیر دیموکراسی رهبری کند؟

به چند دلیل  نمیتوان به پارلمان امریکایی دل بست.

1ـ اکثریت نمایندگان پارلمان اعضای باند های قاچاق مواد مخدره، فایشست های افغان ملتی، جنگسالاران و قاتلین ملیون ها مردم بیگناه و جواسیس امریکا ایران و پاکستان اند.

2ـ در مملکتی که تحت اشغال نیرو های بیگانه است. قانونگذاری توسط تابعین این مملکت خیلی مسخره و خنده آور است. باید فکر کرد که پارلمان و محل قانونگذاری حیثیت آنرا و یا قدرت آنرا دارد که نیرو های بیگانه را غیر قانونی اعلان کند. و بر حرکات لجام گسیخته ای این بیگانگان  جون ، بمباران های بیرویه، کشتار مردم محلی، ایجاد پایگاه های نظامی دایمی  و غیره خط بطلان بکشد؟

3ـ وقتی پارلمان محل قانونگذاری است پس اولین قانون این نهاد دولتی باید رد هر گونه نفاق و تفرقه افکنی به نام پشتون ، تاجیک، هزاره و ازبک باشد و این در حالیست که اعضای  ملیت های متذکره در پارلمان به کله کدوی هم میکوبند و این  خواست امریکا را برای در هم شکستن و پارچه نمودن ملت با اینگونه زد و بند ها برآورده میسازند.

4ـ در مملکتی که طالب جدا و امریکایی جدا میکشد، ویران میکند . جنگسالار و قاچاقبر مواد مخدره جدا میکشد و زورمندان به غصب املاک دولتی و ملی دست باز دارند. پارلمان، دادستانی، و قوه قضاییه چه کاری از پیشبرده میتواند؟

5 ـ پارلمان در هر مملکت حیثیت قلب یک دولت را دارد و منشع اقتدار آنست. در شروع انتخابات اضافه ار 2500 تن خود را به نمایندگی پارلمان انتخاب نموده بود. این بدان معنی است که پارلمان واقعی هواخواهان زیادی را درمیان روشنفکران دارد. حالا همین کاندیدان پارلمان که از میان این همه هواخواه ملت انتخاب شده است چرا نتواند در مدت یکماه به گزینش یک رئیس برای خود موفق نشود؟

پر واضح است که دست های شیطانی امریکا ـ انگلیس، همسایه های طماع و سازمان های جهنمی جاسوسی بیگانه چون سرطانی در لایه های قدرت  افغانستان تار دوانده است. به گفته قدیمی ها:

تا همین مسجد است و این ملا

حال طفــــــلان خـراب میبینم

 

افغان موج