ریشۀ تشویش

نامردمان!! دوباره به ماخویش گشته اید

مرهم  به  زخمِ  آهِ  دلِ  ریش  گشته  اید

تا کی!  چگونه این همه بی خار میرویم

خارِ  نگاهِ  راهِ خوش  اندیش  گشته  اید

پنهان  هــــزار مرتبه  از گرگ  بدترید

پیدا چــــنانچه  همنفسِ  میش  گشته  اید

نوشیده  شیره  شیرۀ  شهـــــرِ شهید  را

برجانِ  مهدِ  عاطـفه  هانیش  گشته  اید

فرعونیان! به  مسندِ  موسی نشسته  اید

قارونیان!  مزاحــمِ  درویش  گشته  اید

در دستِ  غیر غیرتِ  ما را سپرده  اید

برخیلِ خویش ریشۀِ  تشویش گشته   اید

نورالله وثوق

۱۳۸۴/۷/۱۰