تفنگ خالی

فـــضا گرفته و آغوش جاده دل تنگ  است

سكوت رهرو هر كوچه‌ي پر از سنگ است

تفنــــــگ  خالی فکــــــرٍ مــرا  نگاهی  کن

که دستِ جاغورِسربازهمـــــدلی تنگ است

سياه كـــرده فــــضاي غــــرورِ    سبز مرا

درفش   سرخ كسان سنبل  چه نيرنگ است

چو ناگــــهان به  اتوبان  قصه  پیچــــــیدم

زمانه  گفت  عجب  سادهِ  کج آهنگ  است

بیا  كه  از  دل  پسكوچه ‌ها خــــــبر گيريم

اشاره های ترافیک شهر خون رنگ ا ست

وگر هـــــو اي  تماشاي  بيشـــــــتر داری

به هوش باش که  آيينه ‌ها پراز زنگ است

نورالله وثوق

8/2/1388