سفره نوروز 

مرز گلستان

دل سبـــز بــهاران را شكستند

نهــــال قد باران  را شكــستند

به دست لشکر چنگـــــیز پاییز

خط مرز   گلستان را شكستند

اطراق طوفان

به شـــهر ما  هوس  آینه دار  است

بهار  عاشقان بی برگ و بار است

دران جایی که طوفان کرده اطراق

کجا  جولانگه  فصل بهــــار است

 

دست       دل 
هزاران سر به صحرا مي گذارند

مرا ياران چه تنهــــــا مي گذارند

غم اين دسته گلهــــــــا را خدا را

بروي  دست  دل  وا  مي گذارند

دشت ليلي

نشد  هرگز  بهاري همدم ما

دريغ از انتظــــــار پيهم ما

به قدر دشت ليلي ناله دارد

قفسهاي  قناري  غـــــم  ما

سفره نوروز

قد احساس دل فرش زمين است

بخون رنگين بهار نازنين است

مگر از سفـــــره  نوروز گيتي

تمام سهم   شهر ما همين است

صفاي مستي

شــكوفا باد  فصل  آرزو تان

بهار خير و خوبي روبروتان

صفاي مستي صهباي نوروز

جهــــان تاباد بادا در سبوتان

فضاي سبز

بهار ناي  و نوش  ما كجا  شد

فرايـــــند خـــروش ما  كجا شد

بپرس از دلبـــــران موطلايي

فضاي سبز هوش  ما كجا شد

هواي تازه

نسيمي از دل  دشت وطن خواست

هواي تازه ی از هر دمن  خواست

براي فصـــــل دلــــــــهاي بهاري

چمن هم آرزو هاي چومن خواست

گوشه چشم

ســــرود لاله ها را ســر  نكردند

بهاران  را مگـــــر  باور نكردند

به پيش ديده شان گلشني سوخت

چرا يك گوشه چشمي تر نكردند

حريم سبز

دو  رهبين را به هر سو خيره كردند

به صبح ناز   شب را چيـــره كردند

صـــــفا را نا جوا نان ســـــر بریدند

هــــــوای هــــمدلی  را تيــره كردند

پاي درد

سواري در دل دشت و دمن نيست

كسي هم سنگ پاي درد من نيست

نسيمـــي برنخيـــــزد از   نگاهي

مگر بويي به دامان چمــن نيست

رويش آواز

دريغا پرپر پرواز ما سوخت

صداي رويش آواز ما سوخت

زطرح  شعله  افروزان  شیاد

سراپا  آشيــان  ناز ما سوخت

ويروس جفا

عقابان سربزیر  سر بزير اند

زرنگ  زندگاني سير سيراند

به  ويروس  جفا  آلوده  گشتند

به اوج  آسمان غــــــم  اسيرند

بهار بلخ

كه مي  گويد  بپاييزي  در آميز

دلا با صبح گل خيزي  در آميز

بهار بلخ را  تا  زنده  ســـازي

برو با شمس  تبريزي در آميز

نورالله وثوق

8/1/1388

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید">'+addy_text21276+'<\/a>'; //-->