افغان موج   

کشکول ِ گدایی

نعمت الله مختارزاده  3 /12/ 2008شهر اسن آلمان

( نبیل ِ )  محــترم  ،  ای  با سِــیاده           

شکایت هـای دارم  ،  صاف و ساده

نـــــــه از تــو و نـــــه از بینندگانت

نـــــــه از برنـــامـــه سازان ِ رَشاده

فــــقط از یک  دو سه برنـامه داری

پـــی ِ  تکـــفـیر ِ ایــــن  و آن فــتاده

یکی  بـا  چادر و  رومال و سربــند

دگــر با  کـوت  و  شلــوار  و لـُباده

یکـــــی با ریـــش و پـشم و نیکتایی

عـــرق چــینی بـــه فـرق ِ سر نهاده

یــکــی طـــفل ِ صغیری را به پهلو

کـــه  کشکول ِ گــدا  ،  دستش بداده

خــلاصه  این  دو ســـه برنامۀ فوق

بـــــه پـــــای  زورگــــویی  ایستاده

دلــــــــیل و منطق و برهـان ِ ایشان

غــرض آلـــوده و   پـــر از حـَساده

هـمیــشه بـیـم  و  وحشـت آفــــرینند

بـه چشـم ِ مـردمان ، خـاک و بـراده

بـه مکر و حیلـه و نیرنگ و تـزویر

ز احسـاسـات ِ ما  ،  ســوء  استفاده

بجـــــز از کینه و بغض و عــداوت

نـیـــــامــوزی ، ازیـــن اهــل ِ بَلاده

به هر دوغی ، مگس سازند خود را

طــناب و حلــــقۀ دارنـــد و خــــاده

گهی جنت ، گهی هـم حور و غِلمان

سر ِ مردم فـــروشــند ، فــوق العاده

وگر نـه ، گُرز ِ آتش ، مـار و گژدم

بـــه جانش ، هــم سواره ، هـم پیاده

ویـــا ، بـایـــد بـپـردازد  بـــه ایشان

فـقـط ، اویـــرو و دالـــر ، بی اراده

ضرورت نـیست بر دینار و بر پوند

ز انگلیس و عـــرب ، گیرنــد زیاده

بــه هـر قیمت ، خریـداران ِ وقـتـنـد

بـه لجـبازی ،  ز هـر یک با نــژاده

گهـی تحقـیر و گـه ، تحریم و تکفیر

دگـر بـــرنــامــه هــــا را از حساده

شبی  دیدم ،  یکی از حزب ِ راکت

کـه  در سر داشت  ،  افکار ِ فــَلاده

نشـسته بود  در  پهلـوی ِ( وردک)

خودش سـواره ، ولی عـقـلش  پـیاده

اگرچه نام ،(حلیم) و، کام (تنویر)

ز شـــاگــــردان  ِ (گلــبـدیـن  ِ) لاده

تعجب کــــردم  و  گـفـتم  ،  خـــدایا

چرا بنشسته  جـای خـامــه  ،  خـاده

بـــه جــای بـلـبـلی ، دیـدم زغــن را

کـه کانـدیـد کرده خورا ، خیلی ساده

بـه مردم وعــده هـای چرب می داد

که می باشد بـه زخـم ِ دل ،  ضِماده

ولی غـافـل  کـه ، مـردم می شناسند

اجـیـرانـی که  هسـتـنـد  ،  بی اراده

ز بهــر ِ کسب ِ شهـرت می فروشند

حدیـث  و آیـه هـا را  ،  فـوق العاده

نـه ترس و نــه حـراسی از خـداونـد

نـه شـرم از بـنـده هـــای  نیکـــزاده

کـنون یک پـرسـشی هـم از تو دارم

بـــده  پاسُـخ بــه مـن  ،  ای با نژاده

تـو بـودی  دشمن ِ جـنـگ آفــریـنان

بــــــه  راکـتـبـار ِ  نِکـبَـتـیـار ِ  لاده

چــــرا ؟ لـَینت عوض گشته عزیزم

مصاحب  ،  بــا  اجــیـران ِ نـــراده

ز بس چوتار و نـرّاد است ( تـنویر)

سر ِ اســـــتاد ِ خـــود ، کــلاه نهـاده

تو هم دادی  به او ،  وقت ِ گران را

کـه از ( وردک ) همی کرد استفاده

ســـیاسـت  ،  نــه پـدر دارد نه مادر

گهی سنگ و ،  گهی چوب و براده

و« نعمت» بشـنـَوَد ، از راۀ تی وی

ز جان و دل ، به حرفت گوش  داده