نعمت الله مختارزاده شهر اسن آلمان اول می 2008
اهل ِ یک کشور
یاری همرای تـــو جـانـانـه ، وُ کـَم که وُ نـَکـَـم خـوده در عشق ِ تو دیوانه ، وُ کـَم که وُ نـَکـَـم
څـومره دیـرخوند لری ، شیر و شکـر، دلبرمن دری و پښـتو سره ، گا ڼه ، وُ کـَم که وُ نـَکـَـم
زلـف ِ شبرنگ و گـره گـیر و پـریـشـان شـده را سرِشـب تـا بـه سحــر شانه ، وُ کـَم که وُ نـَکـَـم
دِلِــم هــرگـز نـمـوشه ، از تــو دمی دور بُـرُم خـوده همرای تو هـمخـانه ، وُ کـَم که وُ نـَکـَـم
هرکه بَد بـِنگـَریـتـَه ، اُ ُقر ِشی رَه بُور مُوکونـُوم گردن و پایـشـیرَه زولانه ، وُ کـَم که وُ نـَکـَـم
تـوت وتلخـان زده ، بـا قـرسک ِ پنچشـــیر ، اتن صمـنا ، رقـصک ِ مستانه ، وُ کـَم که وُ نـَکـَـم
تو کــه پشتونی و من تاجکم ،عیبش بکجـــاست ترک ِ حرف و گپ ِ بیگانه ، وُ کـَم که وُ نـَکـَـم
ازبک و تاجک و پـشـتون و هــزاره و بلــوچ اهـل ِیک کشور و یک خانه ، وُ کـَم که وُ نـَکـَـم
قِلـَمَـن یـــــا قِِلـَمَیـمَـن ، بَـکـُـنـُم یــا نـَکـُنـُـم مَی کـَنـُو یـا نـَه کـَنـُو ځوانه ، وُ کـَم که وُ نـَکـَـم
ما که ماس و پس و گوار و براسیم ، بـه هـــــم تـرک ِ جنگ و جَـدَ ل ِلانه ، وُ کـَم که وُ نـَکـَـم
مسلــم و، گــبـر و بـهــایی و ، مسیـحی و یــهود بلبل و گل ، شمع و پروانه ، وُ کـَم که وُ نـَکـَـم
وحـدتِ ملی یی مـا ، در گــــرو ِ زاغ و زغـن انـقــــلابــات ِ جســــــورانه ، وُ کـَم که وُ نـَکـَـم
هـمه افغان و ز یـک کشور و ملک و ، وطنیم فـکـر ِ آبــادی یــی ویـرانه ، وُ کـَم که وُ نـَکـَـم
ای وطـــــندار ! بیا همتی باهــــــم قِـــلـَـــمِـز نخل ِ خشکیده رَه پُـر پانه ، وُ کـَم که وُ نـَکـَـم
دسـتی بر دامــــن ِ چـــرکین ِ ، ســیاست نزنیـــد تـرک ِ این قصه و افســـانه ، وُ کـَم که وُ نـَکـَـم
چمن ِ خاطره ها خشک و، من از گوهـر ِ اشک دامـنی ، پُــر دُرّ و دُرّدانه ، وُ کـَم که وُ نـَکـَـم
« نعمتا » شیر و شکـر بود ، ولی شهد و شراب گـَد و وَد ، داخـــل ِ پـیـمانه ، وُ کـَم که وُ نـَکـَـم
یاداشت:
دری پشتو هزاره گی پنجشیری
ازبکی ( قِـــلـَـــمِـز = بکنیم ) ( قِلـَمَـن یـــــا قِِلـَمَیـمَـن = بکنم یا نکنم )
بلوچی ( ماس = مادر ) ، ( پس = پدر ) ، ( گوار = خواهر ) ، ( براس = برادر )
( مَی کـَنـُو یا نـَه کـَنـُو = بکنم یا نکنم )