زمیـن بـه پنجـۀ لـرزان اژدر بـیـم است

لگام گـیـتی بـه دسـتان آز دژخـیـم است

زبسکه مخفی وچالاک می پرد ویروس

توگویی جسم کوویدموجهای بیسیم است

هراس ودغدغه واضطراب درهمه حال

بـه صفحه صفحۀ ذهن بشر ترسیم است

جـدا جـدا شـدگان بـس زهـم می تـرسـند

جهان بخرد ترین مرزوحلقه تقسیم است

بـه هیچ چیز ز وحـشت اعتـمادی نیست

چـو روح اهـریمنی در هـمه اقالیم است

ز درس و مدرسـه آمـوزگار می تـرسـد

ز پـا فـتـاده و بگسـسته نظـم تعلـیم است

میان داکتر و بیمار و خلق فـاصله اسـت

اگـرچـه فـاصله ها از بـرای تعـقیم است

کسـان، روی عـزیـزان خـود نمی بـینـند

زدور سوگ وعزا ناله های ترحیم است

تمام حالـت و رفتارهـا دیگـرگـون گشت

زهی که دانش وفرهنگ روح تعظیمست

زروی فرش زمین تا به عرش می لرزد

زبسکه سست وسبک پایه‏های تحکیمست

شفا ز مسجد و دیر و کنیسه ممکن نیست

مقام دانش و تخنیک و عـقـل تکریم است

به هرطرف نگری جوش سودوسودااست

هنوز جنگ و جـدل همنوای تحریـم است

سلاح جـنـگ قـدیـم را بـه خندق انـدازیـد

که در نظام نـویـن گپ فـهم و تفهیم است

دمی که ذرّه به خشم و غضب هجوم آرد

تمـام ارتـش گیتی دو دسـتـه تسـلـیم است

نظام بهـره کــشی را کـسی نمی خـواهـد

چـرا که زخم تـن ایـن نظام بـدخیم است

ز پایه ســلـطـۀ مــالـی زور ویــران بـاد

جهان به شیوۀ نـو بعد ازیـن تنظیم است

نظـام عـدل و مسـاوات گـر شــود بـرپـا

همه خـرابی عـالم ز ریـشه ترمـیم است

دلی که رحم ومدارانمی کند سنگ است

دلی که نـرم شده مهـربان و رحیم است

جهان اگـر ز عـشق و خـرد شـود مملو

تمـدن بـشری لطـف و مهـرِ نـدیـم است

مراد عـشق و محبت مـیـوۀ وصل است

ز باغ هستی به انسان وه چه تقدیم است

اگـر ز چـنگ کـرونـا رهـا شـود گـیـتی

برای دیـدن دلـدار عـزم و تصمـیم است

رسول پویان

7/4/2020