کاش میشـــــد

کاش بنیــاد جهــان عــشق به انسان بــودی

خـانۀ ظـلم و ســتم یکـــــسره ویــران بودی

کاش میشد که بــرادر به بــرادر میــساخــت

فــارغ از مشغــله هــا کشور افــغان بــودی

کاشکی وســوسۀ نفس به آتــش میسوخـت

عاجـز از  حکـم به کردار تو شیطان بـودی

در دل شیــخ،  بـجـای حســد و کبــر و ریــا

شمــۀ نــور خــرد، از ســر ایمــــان بــودی

کاش دهقان لب پــر خنده به صحرا میرفــت

سفــرۀ بــزرگـــر انبــاشتــه از نــان بـــودی

کاش انـــدوه اســـاطیر زمــان میگــــردیــد

لب پر خنده بهـــر گــوشــه فــراوان بــودی

کاش میشد که قنــاری بـه قفس پــر میـــزد

کـاش آزادی ازان حــجــم کــم آسـان بــودی

کاشــکی مادر غــمگین  به جهان هیچ نبود

قــصۀ جنـگ و جــدل یکسره پـایان بــودی

کاشکی  تیر و تفنگ شهد و شکر میگردید

واژه هــا را پی ایــن سلســله امـکان بـودی

نعمت الله ترکانی

24.11.2007