ببریده بِه زدشمــن میهـــــــــــــــــن زبان او

چون سرمه در نبرد شود استخــــــــوان او

غرق گناه ست (طاقت) فاشیست بی گمان

هتلر رود به گــــــــــــام شتر در عنان او

آگنده از جــــــــــــراسم تبعیض از درون

پر شد فضا زچرخـــــــــش بوی نهان او

بی طاقت است (طاقت) خفاش دل سیه

تیری جـــــــــفا به جان وطن درکمان او

چون طالب از نیام کـــشد دشنه ی ستیز

خون میچــــکد زخنجر و تیغ و سنان او

فاشیـــــــــــــزم در تبایین اقوام این دیار

ریزد سخن به رغـــــم ادب از دهان او

شیطان به درب خانه ی این دیو پاسبان

خون میدمد به پیکر بی روح و جان او

دانم زبان متَر‌ِجم افــــــــکار و راز ها

باشد تهی زجــــــــوهر فکرت دکان او

رخشنده تر زمهر بـــــــود گوهر زبان

ریزد برون زفکرت هرکـــس بیان او

دارم نشان زجوهر سینای بلخ و روم

پرورده اش چو غنچه ی گل باغبان او

برخیزنسل دوده ی محـــــروم سال ها

آید ز فرق گنبد گردون فــــــــــغان او

برخیز هم وطن که قیامت کند قـــــیام

بشکن طلسم شوکت خورد و کلـــان او

طوفنده تر زغرش رعد است عــزم تو

فرخاری در بهاربریزد خـــــــزان او

مولاناکبیر فرخاری

ونکوورکانادا