رسول پویان

عشق خوبان زدل پاک و صفا جلوه گر است

خالی از خدعه و نیرنگ و ریا جلوه گر است

مـدعی را بگـو از پــرده که هـیهـات هـیهـات

این دم خوش فقط از لطف خدا جلوه گر است

در طـربـخــانــۀ عــشـــاق مـزن لاف سـخـن

صـد نیـسـتان ز مزامیر غـنا جلـوه گـر است

این مـقـامـات بـه هـر ســاز کـری کی گنجـد

نغمۀ عشق به صد شور و نوا جلوه کر است

وحـدت عـاشــق و معـشــوق بـود اوج خــدا

این مقامی است که در سرّ بقا جلوه گر است

کـس نداند که در این پرده چه سرّیست نهان

حکم آنست که درخیر و رضا جلوه گر است

درد عـشـقـم نـشـود چـاره ز الـطـاف طـبیب

زخم ناسوری که بی رنج دوا جلوه گر است

مـرغ شـوقـم ننـشـیند بـه جـز از قـلـۀ وصل

این سـعادت ز پر و بال هـما جلوه گر است

به خماریـن نگۀ شـوق دو چـشمت سـو گند

ز دل خـسته فقط مهر و وفا جلوه گر است

نتراوت ز نهـادم بـه جـز از بـیت و غـزل

تـا قـیـامـت ز لـبـان درّ ثنـا جلوه گر است

15/5/2014