مولانا کبیر فرخاری

ونکوور کانادا

کلاه دانش

ز دلبـر  بی  سبب  دل  بر گــرفتم

جــگــر  در سینه ی  آذر  گرفتم

بهارم  جلوه ی  فصل  خزان است

ز سرخی گونه را در  زر گرفتم

رود  آهـــــــم  ز  روزن  تا  ثریا

ز چشم  از خون  دل ساغر گرفتم

عــــــبث  جــویم  ز آب  زندگانی

به  ظلمت  راه  اسکـــندر  گرفتم

خیالی  میکنــــم  شیرین  دهان  را

شــرنگ  تلخ  را  شکــر گـــرفتم

به حق فکرم ز غفلت در ستیز است

خط  باطل  به  هر دفــــتر گرفتم

ره  مومن  نفاق و کینه  توزیست

به  نا  چاری  ره  کافــــر  گرفتم

نظام  کهــنه  ناید  بعد  ازین  کار

کلیــد  از نو به  قــفل  در گرفتم

شوم چون موج سر کش با اباطل

پناه  تود ه  را  سنگــــر   گرفتم

شتاب تازه می بخــشد به رزمــم

کــلاه  دانش  ار  مغـــفر گرفتم

چو مرغ صلح گیتی نامه بر کف

بطــرف بام  گردون  پر گرفتم

ز پژواک صــدا از گنبد چــرخ

خبــر  از طــارم اخضر گرفتم

شمیم عطر گل  بــوید  دماغــم

نسیــم   دامــن  عـنبر  گـرفتم

بگویم تا به (فرخاری)  حقایق

سکـوی گوشه ی  منبر  گرفتم

 

نوت:محترم ساقی بخاطر فلتر نقد شما کسیل است