عاصی

 

در حــــضور نـــــحس ِ بداندیشها

بــــی امــان از زخم ها و نیشـهـا

خوب مـــــیدانی که این بدکیشهـا

گـــرگ هستند در لبــاس میشهـا

 

ما اســــــیر چـــارچـــــوب قابها

مانــده امـــــا پـشت پلک  خوابها

زنــــــده از آوازه ِ ســــــــــیلابها

مــــــــــرده اما در تــه ِ مردابهـا

 

نی دلـــــی اینــجا هیاهـــو میکند

نـی دو دســت ِ مکررا رو میکند

زنــدگی هم مــردنش  خو میکند

بین حضور شان چه جادو میکند

 

نسل ســـرگــــردان  این جــغرافیا

در تلـــــــک افتــاده گیــر صد بلا

گیــــــر این  تــذویر ها و مکر ها

زین گــره کی میکند خود را رها؟

 

ســـادگی  اینــجاست  جنس  نا  بخر

هـــرزگــــــی بازارِ شرّ اش  بیشتر

چشــمهای هــــرزه بینان   هرزه تر

ای مســـافر زودتــــــر زینــــجا گذر

 

کوه غم در بغـــض ما  پنـــهان ،چرا؟

عـــشق اینجا روح سرگـردان ،چرا؟

دلـــصبــــوری ها بـــلای جان ،چرا؟

هر چی تلخی دادی سهم مان ، چرا؟

 

نـــــی پـــــر  ِ تا اوج رویــا پر زنیـــــم

نـــی تــــوان کاین  بنــــد ها را برکنیم

ما صــــلیـــب  بردگـــــی تا  نــشکنیم

عــــمر ها  در بنــــــد ِ دیـــو آهــــنیم

 

عاصـیم  بر تو  که کردی هست مان

سـرنـوشت  اما  نـدادی  دسـت  مان

خط زدی پرواز و کردی پســـت مان

درد را هم  میــــدهی  پیوست  مان

 

روشنین روزی  فراز عرش ، مست

دل به روی ابــــر میرفت مینــــشست

درد را لبـــخـــند ِ ما  ســـر میشکست

میشد اینسان گیتی ِ ات میکردی هست؟

 

انجیلا پگاهی

جولای 2011  فرانکفورت