لیلا صراحت روشنی

 فرستاده شده توسط: امان مباشر خبرمگارآزاد

 شعر از: مولانا کبیر "فرخاری"

خانهُ فرهنگی "مولانا"

ونکوور کنادا۳۱ اکتوبر ۲٠١۰

 

گرچه لیلا در ادب دارد مــــقام اســــــتوار

از صراحت روشنی بخشد به چشم روزگار

برده  است از چرخ کج بنیاد احـــساس بلند

پستی همت نمی گیرد به دامانــــــــش قرار

تا برد ابر ســـــــــیه از خانه ی تاریک قرن

میدرخشد در محیط تار ما خورشــــــید وار

درس فضل از مکتب فکر پدر بگرفته است

واز پدر بگرفته این فرزانه تاج افــــــــتخار

دختر افغان زمین و جوهر  زیـــــــب هنر

از ادب گیرد بگوش خویش، آذین گوشـــوار

باشدش در جــــــیب فکرت قدرت نو آوری

در جهان معرفت بگرفته جا صاحـــب وقار

دارد آثاری که ریزد از گریبــــــان در ناب

از چکامش گل ببارد همچو گلــشن در بهار

ذره گیرد در بغل خورشید و پروین همنفس

قطره گیرد در دهان دریایی بی حـــــد و کنار

زیر این چرخ حرون افتاده است درشام غم

در جوانی صبح پیری بر سـرش ریزد غبار

تا بماند نام تو جاوید در مـــــــلک ســـــخن

ریختی در قالــــــب الفاظ شعری آبــــــــدار

گوهری با نام میهن ریختی نظم از بــــــسد

تا که باشـــد تا ابد در کاخ گــــــیتی یاد گار

درخراسان همچوخورپرتوفشان است درزمان

فیض ها گیرد ز فکرش ذهن انسانی بــکار

دست بی باک اجل بگرفت این دانای فــحل

میچکد خون از درون ســـینه ی هر داغدار

در بهار زندگی بر خاندان درد آور است

زیر خاک ســرد نـــمناک ســـیه گیرد مزار

باغ فردوس برین بادا مقام ارجـــــــــــــمند

غرق رحمت ســـازدش الـطاف ذات کردار

میکند فرخاری وصفش در دبســـــتان ادب

­تا بخواند در گلــــستان بیت اشعارش هزار