صندوق رأی

رهزنیهای رنگا رنگ

فرورفتن به لاک خویش ننگ است

که ا ینجا رهزنیها رنگ رنگ است

 مبادا  بر ســـــرِ دل   چیره  سازیم

صدایی را که با مردم به جنگ است

طبل ابطال

  گرفتم  پی مَه و سالِ  شما را

نشانی  کــرده ام فالِ  شما  را

 دَمِ  فریاد مــــردم میزند هی

دمــادم  طبل  ابطالِ  شما را

اِکس- وای

پیاپی  با  نگاهـــــــم در ستیزم

که رأیم را به صندوق که ریزم

  مبادا اِکس مارا   وای  خوانند

همان وایی که از او می گریزم

آتش نگاهان

درینجاراستی سنگر نگیرد

حسابِ همصدایی سرنگیرد

ازین آتش نگاهان درشگفتم

که شهرِما چگونه دَرنگیرد

خط دل

به هر جا خط  دل را بر مخوانید

 کهن  بیگانه  را  یاور  مخوانید

 میان محــــــــفلِ اینان همان به

که یاسین را به گوشِ کرمخوانید

تبارنیرنگ

نژادی  از تبار رنگ  داریم

ازانرو باهمه نیرنگ داریم

دلی هرشیشه میلرزد مگرما

میان سینه بار سنگ  داریم.

سر چارسو

چه می پرسی ز بنیادم   برادر

من  از  اهل  دل   آبادم  برادر

سرِ چارسوی دلها می زنم جار

که  من  جریان  فریادم   برادر

آسمانِ لهجه ها

صداها برگ وساز ناز دارند

صداهاخواهشِ پرواز  دارند

سرِی برآسمانِ لهجه ها زَن

صدا ها آسمانها  راز دارند

تختِ مستی

رگِ غیرت اگربرخیزد  این بار

زدستِ  او نه درماند نه  دیوار

  به زیر آرد توراازتختِ مستی

بود دیوانه درکارِ  خود  هشیار

فریکانس بلند

تماشا  نقشـــــبند  همدلی    را

 گُلِ  نازِ  پرندِ  هـــــــمدلی را

زتار وپود جان خویش دریاب

فریکانس  بلند  هـــــمدلی  را

برقِ چشم

صدای فکرِ مردم  پَر  گرفته

 به اوجِ آسمان سنگر  گرفته

به رنگ چهرهِ ناباوران بین

که برقِ چشم شانرا برگرفته

نورالله وثوق

17/5/1388

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید