اشکی برگور  بیگناهان بالابلوک

تاز ه و تر

چه خوش تازه وتر تشریف دارند

زدنیا  بی  خــبر  تشریف  دارند

من  و تو غــرق  دریای  فغانیم

گمان  من  که کر تشریف دارند

اشتباهی

دوصد تا بمب واهی خورده اینجا

به قلب هر فراهی  خورده  اینجا

نکرده  آنچــــنانی  را  که  گفتیم

ببخشــــید اشتباهی  خورده انجا

بدمستی ارباب

تن  اندیـــشه  نابم  ســـــــلامت

سر ,یاران  نا بابم  ســـــــلامت

سرودی برزبان ازین چه بهتر

که  بدمستی  اربابم  ســــلامت

کانون داغ

شما گرچه که غرق آه ,سردید

اسیر  دست  بیـــــداد   نبردید

زبی  دردی  ما چیزی  نزاید

ولوکانون  داغ  هرچه دردید

خنده زیر لب

 

بهین  آزادگان را  بنده  کردند

دل خود را طرب آکنده کردند

سر گور عــروسان  واستادند

به نوبت زیر لبها خنده کردند

نالهء بالا بلوکان

گروهی را که سنگستان بیاراست

تب و تاب  وطن  باب  تماشاست

بـــــپاس   نالهء   بالا  بلــــوکان

زلای گریه هاشان خند ه پیداست

سنگستان

دلی  دارم  دلی  بی  کــینه دارم

دلی  روشنتر  از آیـــــینه  دارم

الا ای  رهــــروان  جاده  عشق

به سنگستان  سر وکاری ندارم

دشت تنهايي

امير ما  گداي  ديگران  است

رفيق دزد و يار كاروان است

من و اين دشت تنهايي  دريغا

كه پاي جستجويم ناتوان است

نقشي برآب

خطاي خويش را گفتي صواب است

سزاوار  ثواب  تو  عـــــــذاب است

مرا  گر چه  كه  آب  از  سر گذشته

وليكن  نقشه ات  نقشي بر آب است

همدست دل

شكستي  در گلوي ما  صدا را

كجا كردي ره و رسم حيا  را

بيا همدست دل شو تا به بيني

دگر  انديشي  آييــــنه  ها را

تصوير كوير

به آيين  صفا  همپا  نگشتيم

اميدي در دل  فردا  نگشتيم

چرا مشتاق تصوير كويريم

چرا همسنگر دريا  نگشتيم

همساز

كتاب  فتـــــــنه  را  آغـاز  گشتند

جهاني  را  هوس  پــرداز  گشتند

دو دستي دست  آ تش را  گر فتند

به جنگ عـــاشقان همساز گشتند

نورالله وثوق

167/3/1388

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید