مخالفت های زیادی از صدر اسلام تا ام‌روز بر ضد اسلام بوده است. هر کسی از هر کجایی سر بلند کرد تا اسلام را نابود کند و یا حد اقل جلو پیش‌رفت آن را بگیرند. اما ایستایی ها هوش‌مندانه‌ی رهروان پیامبر اکرم و هدایات خودشان توانست اسلام را به اوج پیروزی برساند.

تا آن جایکه حالا اسلام گسترده‌‌گی به پهنای جهان دارد. پروردگار از زمان خلقت بشر و فرستادن پیام ها برای پیامبران از حفاظت دین و قرآن و اسلام اطمینان داده و فرمودند: انانحن نزلنا الذکر و انا له لحافظون و لقد ارسلنا من قبلک فی شیع الاولین. بى‏ ترديد ما اين قرآن را به تدريج نازل كرده‏ ايم و قطعا نگهبان آن خواهیم بود. و به يقين پيش از تو [نيز] در گروههاى پيشينيان ( پیامبرانی ) فرستادیم.

پس کسی غیر از خدا دین و اسلام و قرآن را محافظت کرده نه می‌تواند. تیکه‌داران دین در روی زمین نه برای دین که برای وسیله قرار دادن دین به خاطر منافع شان هرکاری می‌کنند. این شیادی دشمنان ادیان ابراهیمی همیشه در مقابل مسلمانان قرار داشته و تا آن جا که به دست خود پیامبران خدا را یا به استهزا گرفتند و یا به شهادت رساندند. ولی دین ‌و احکام خداوندی تا امروز به قوت خود باقی‌ست. وقتی ابرهه می‌خواست خانه‌‌ی کعبه را ویران کند، خدا جزایش را داد. و سوره‌ی الم ترکیف پس از آن نازل شد.‌ وقتی کاکای پیامبر برای گرفتن اشترهایش نزد ابرهه رفت. ابرهه با استهزا پرسید که تو بزرگ قوم خود هستی و فکر کردم به خاطر دفاع از خانه‌ی کعبه آمدی تا من از حمله به آن خودداری کنم. کاکای پیام‌بر به جواب ابرهه گفتند که کعبه از خود صاحب دارد و خودش آن را حفاظت می‌کند. اشترهای من را بده که می‌روم و اشترهایش گرفت و رفت و این خدا بود که از خانه‌ی خودش محافظت کرد.

ما هر کاری را محکوم می‌کنیم و با آن در جدل می‌شویم که بر خلاف دین ما و قرآن ما و پیام‌بر ما انجام شود. اما حالا می‌دانیم که از یک روی‌داد صورت گرفته توسط یک شخص یا یک کافر زمینه برای فرصت طلبان ‌و دین فروشان به نام اسلام در جهان اسلام استفاده‌ی سوء صورت می‌گیرد. این مورد در افغانستان به هدایت پاکستان توسط طالبان مزدورش جنبه‌ی سیاسی داده شده و مردم غیرِپشتون به خصوص تاجیک تباران و پارسی گویان را مجبور می‌سازند تا در اقدامات نمایشی برضد کشور ها به خصوص کشور های اروپایی قرار بگیرند. تا پشتون ها به جهان بگویند ما کاری نه داریم و این مردمان تاجیک و پارسی گفتار یا اوزبیک تبار استند که بر ضد شما مظاهره دارند. تا اگر بتوانند ضربه‌یی توسط آن کشور ها به مهاجرین فارسی زیان یا غیر پشتون ها بزنند و حتا روابط عمومی جهان را با آنان خراب کنند. معلوم نیست کسی که قرآن را سوختانده آیا راستی قرآن بوده یا کدام کتاب دیگر؟ آیا کسی که چیزی به نام کتاب را آتش زده، کدام عامل خارجی بوده باشد برای تقابل قراردادن جهان اسلام با دگر کشور ها، شاید آن آدم روانی بوده باشد. شاید از سوی کدام کشوری مأمور شده باشد، شاید از گروه فاشیست های و افراطی کشور سویدن یا هر کشور دیگری باشد. ما در عصر حجر قرار نه داریم. این جا گفت و‌ گو ها و بازپرس ها ‌و پاسخ ها کارایی دارند. نه احساسات ‌و بازی با احساسات اسلامی مردم. دیدیم که در جهان حتا در خود عربستان کسی به این واقعه واکنش خشن نشان نه دادند و در بهترین حالت یک تقبیح رسمی کردند. در خود پاکستان هم کسی از جایش تکان نه خورد. طالبان در مناطق پشتون نشین افغانستان هیچ صدایی را بلند نه کردند و طالب تنها به اجبار مردمان غیر پشتون را در افغانستان به علیه جهان به نفع خود استفاده کنند. بهترین کار همان است که با صدور اعلامیه هایی بدون اجتماعات در این مورد و موارد بعدی که از سوی دشمنان اسلام رخ می‌دهد اکتفا و از راه های مدنی در دفاع از دین مقدس اسلام و قران و پیام‌بر قراربگیریم و خدا با صابران است. البته در صورتی که مظاهرات و گردهم‌ایی ها کشوری باشند ‌و مناطق پشتون نشین را هم هم‌راه داشته باشند و طالبان از ما استفاده‌ی ابزاری نه کنند مانعی برای اشتراک ما و شما هم نیست. این‌جاست که باید آگاه باشیم و کاسه های داغ‌تر از آش نه شویم که در دام شیطنت طالبانی پشتون سیاسی گیر افتیم و رهایی نیابیم. بدرود

نوشته‌ی محمدعثمان نجیب

Sent from my iPad