به جواب کاکا تیغون

« از طبیـــبان غزل گمـــشده امــیدم نیست
گُــرده را دیده و گوینــد که مــن اسهــالم »*

***
این طبیبی که تو گفتی  همه جا بسیار است
با دم  و دبــدبــه، نکتــایی و با دستار است
بخــت ما بـد شده ار آنکه سمارق گُــل کرد
هر چه ترسو و جبون است همه عیار است
تا  که میبینی و میـخوانی به این دفتر غـــم
روز و شب سفــرۀ ملا و چلی هموار است
آنکه یک تنگه به صد عجز زدنیا میجُسـت
حالیـا از ملیـــو ن وبلـــیون گفــــتار اسـت
دوستــی های زمان چپه شده صد افسـوس
هـــی که ایــن آستین کهنۀ ما هم مار است
طبـــع تیغون و دل گرم جهـــانمهر** غـزل
گر چه طنز است  برای همــگی آزار است

نعمت الله تُرکانی

26 اکتوبر 2008

* این مصرع از کاکه تیغون است

**« جهانمهر هروی » لقب دوستان سه دهه قبل است به شاعر.

 

 

غزل شب

 

 ای عشق عجــب سلسله  داری  به  مذاهــب

صد زخم زنی  بر دل ما، هستی  تو غـائـب 

گفـتم که غــزل  باز نگـــویم  همه گـفتــــند 

 اینست به  شهــر دل  عـــشاق،   عــجائب 

پیمــان وفــا  با چــه کسی  بسته  کنم  چون

هر کس به طریقی  رود  این راه  غــرائب 

هــندو  شــده  یارم  و  پرستـــد  بُت  دنیــا

برچســـپ به آئیـــن مـــن آورده  مـــعائب 

یارب  چه  مصیبت به جهان حکمـروا شـد 

در قسمـت ما نیست  خوشی  غیر مصائب 

***

آلــوده کجــا  دامــن ما  میشود از عیــــب

از  روز ازل  قسمــت  مــا  بـوده  اطا یب

نعمت الله تُرکانی

31 اکتوبر 2008