نعمت الله مختارزاده                                                 شهر ِ اسّن آلمان

آزادی

بــه گـــوش ِ جـــان شنیدم ناگهان ، پیغام ِ آزادی

خــــروس ِ وحــــدت ِ عــالم  ،  بلند ِ بام ِ آزادی

بِشارتها ،  که از مغرب ، طلوع ِ شمسِ معنا شد

شـب ِ تاریک ِ ما روشن ، سحـر شد شام ِ آزادی

ســــپاۀ نـور  در جـولان  ،  بـه تنویر ِ همه عالم

سـلاح صلـح  در هـــر آن ،   پیِّ اِکــرام ِ آزادی

شـکـسـت ِ قـــفـل ِ در ، از خانـــۀ  تقلید ِ میراثی

کــه تا هــر زائـری برتـن  ،  کند احرام ِ آزادی

سجود هرگز روا نبود ، به محراب ِ جنون پرور

مــقام ِ عـــرش ِ دل ظاهر ، ز اِسـتِـشمام ِ آزادی

زُلال ِ صدق می ریـزد ، ز جام و ساغر ِ وحدت

عـبـیـر و مشک می بـیـزد ، صفــای نام ِ آزادی

خـــراب و خـسـتـۀ راۀ  محبت را ، چـه پروایی

بـه هــر سُستی دهد مستی ، شراب ِ ناب ِ آزادی

امـیـر ِ لانــۀ فـقـرم  ،  انـیس ِ رنج و درد و غـم

سـمـنـد ِ سرکش ِ عـشـقـم   ،  ولاکن رام ِ آزادی

تـــباه شـــد عالــم ِ انسان  ،  ز بیداد ِ جفا کیشان

چــو شیخ و مجـتهد دایم  ،   پی ّ اِظــلام ِ آزادی

اگـر قاضی وڅارنـوال و یا ، مفتی شدی واعـظ

تـنـور ِ جـهــــل ِ شان سوزد ، بسی اقلام ِ آزادی

بلـــند پـــردازی یی طبعم  ، حقایق را بیان دارد

که مـلا  ،  بد رگ و بد نام  و هـم بد کام ِ آزادی

بـه خلوت پیر ِ شیطان و   به مسجد رهبر ِ مردم

بــه دست ِ هـــر خـبـیـث افتاده سر انجام ِ آزادی

چو کفتار وپلنگ وگرگ و زاغ وباشه و کرگس

نـشـسـتـه در کمین هــریک ، که تا اتمام ِ آزادی

ولاکـــــن بـیـخـبـر از هـــمـت ِ والای افــــغانی

کـــه دارد پنجــۀ فـولاد ، چون صمصام ِ آزادی

گروهی روز وشب کوشا  وطن بیچاره تر گردد

پـی یـی افـــغان و افــغانی ، شده سرسام ِ آزادی

بیا ای تبعۀ افغان  ، تـو ای پشتون و ای تاجیک

هـــزاره ، ازبک و غیره  ،  به استسلام ِ آزادی

بیا ای شــیعه و سُنـّـی  ، یهود و گبر و نصرانی

بهــــایی و بـــرهـــمایی  ،  بـه استحکام ِ آزادی

بــــیا تا یـک بشر باشیم و عـــالـم یکوطن گردد

شبان ِ حــق شـــده ظاهــر  ،  و ما اغنام ِ آزادی

وَ تو ای اشـــرف ِ مخلوق ، بنما خدمت ِ همنوع

کـــه تـــا این عــالــم ِ فانی ، شود فرزام ِ آزادی

بیا ای هموطن ،  دست و دلی بردار ، از اشرار

ضـمـیـر ِ خـویشتن روشن ، کن از انعام ِ آزادی

ز تـار و پـود و نـقد ِ جان ، حریر ِ جامۀ وحدت

رســـای قـامـت ِ ســـرو  و  ،  گل ِ اندام ِ آزادی

مُعنبر عــالــم ِ امکــان   ،  معطر خاطر ِ انسان

مشـجــر روضـۀ ایـمـان ، کــن از الـهام ِ آزادی

صریر ِ خــــامـۀ حکمت ، حفیف ِ سدرۀ رحمت

خـــــدا بــر ما کــند قسمت ، که تا اِعلام ِ آزادی

به میدان ِعمل« نعمت» ز صدق ِ دل نما خدمت

که این همت دهد حِشمت  ، به هر قـُـدّام ِ آزادی