مکش برحلق پاک بی گناهـان تیغ عریانت              مریزان هیچ خونی بر سر کـوی و خیابانت

نشد یک لحظه آرام از مصیبت خاطرمردم             بجز قتل و قتال و کینه‏توزی چیست ارمانت

بـنه بـر دسـتـکان طـفـلکانـت خـینۀ شـــادی             بخون رنگین مکن خاک وطن درعید قربانت

ز سـوز سیـنۀ قـربانـیان آخـر نمی تـرسـی              بسـوزد عاقبت بن ریشه‏هـای اصل و بنیانت

بشویی دست پرخونت اگـربا حیله و نیرنگ            که می‏شـوید به محشرلکه‏های سـرخ دامانت

ز بیـم انتحاری خـلق را در آتـش افکـندی               چـو ماهی بینمت در تابـۀ سـوزان بـریانـت

دریـدی قـلب شـاد و مهـربـان میـهن ما را              نبیـنم تا قیامت لحظه‏یی هـم شـاد و خندانـت

بخون بنشانده‏ای عشق وسرورومهربانی را             الـهی پیـش یـزدان بینمت هـر بـار گـریانت

به بازار سیاست می‏فروشی خون انسان را             چنین آموخته‏ای درس شریعـت در دبستانت

فکندی با گروه زور و زرطرح شراکت را             به جان بیگناهان تیز کردی چنگ و دندانت

تو را از خون و خشم و کینه و تزویر پروردند

کجا شـد رحم و انصافت کجا شـد دین و ایمانت