شفیق رفیقی

عید درفراق دوستان

بـه روزعـیـد دلـم بـهـرتـو دعا خواند

تـرا زآنطرف مــرز هـا فــرا خوانــد

زبان چو یاد تــرا میکند، زدل تنگـی

مــرا زدوری تـومـرد بـیـنـوا خـوانـد

***

هـــوای عـیـد هـــوای تـرا بـبـردارد

طـلـوع صـبـح خـیال تــرا بسردارد

بچشم برسرصد راه عاشــقی قربان

که با امیـد بـهـرچـارسـونـــظـردارد

***

به روز عـیـد چـوآیـیـنه در نظـــرآیـــــی

دلــم گـــواه دهــد بــــــی خـبــر زدرآیی

هــــــزارعید شود برسرم زقسمـت نیك

بـــه روزعـیـدبـسویـم تـوازسـفـرآیـــی

***

هلال عیدچی بینم که بیتوعیدم نیسـت؟

زروزعیدوهـمه عشرتش نویدم نیسـت

مرابه مجـلس یاران وجـشن عیدچـکار

که گه به نزدمن این قلب ناامیدم نیست

***

به روزعید تمنای دل دوچـنـدان اسـت

هـوای دیـدن آن دلـبرسـخـندان اســـت

توازمحـبـت آن یـارهـیچگـه مـپـــرس

"شفیق"جسم منم یارهمنفس جان است