رویداد

کاوه عرجی

روزگذشته طالبان دو زن را درولسوالی ناوه ولایت هلمند به قتل رسانیدند. یکی از این زنان ماه جبین سبحان زاده، رئیس موسسه محجوبه هروی بود. این موسسه برای بیوه زنان و زنان بی سرپرست کورس های خیاطی و سواد آموزی دایر می کردند و صد ها زن در این موسسه اموزش دیده اند. اما روز گذشته طالبان این خانم را همراه با همکارش نازنین به قتل رسانیدند.

خبیث را چو تعهد کنی و بنوازی         

به دولت تو گنه می کند به انبازی

نوشتن درموردتوافقات کنفرانس بن بعد از این همه تحولاتی که برخلاف آن خواسته های اولیه و خوشبینی های مردم توسط حکومتی به رهبری حامد کرزی اتفاق افتیده شاید مسخره باشد. اما یکی از دلایل حمایت مردم ازجناب ایشان به خاطرهمان توافقاتی بود که دربن صورت گرفت و خود ایشان هم بارها وعده عملی شدن آن را داده بود. یکی ازتوافقات بن این بود،  که "حکومت هیچگاه مرتکبین نقض حقوق بشر را عفو نخواهد کرد و انها را تعقیب و مجازات خواهد نمود".

در قانون اساسی افغانستان نیز امده است که دولت هیچگاه انهایی را که مرتکب نقض حقوق بشر و جنایات جنگی شده است دردستگاه راه نخواهد داد وازرسیدن به مناصب دولتی محروم خواهند کرد.

براساس قانون اساسی افغانستان وکنفرانس بن وخواسته های مردم افغانستان، کمیسیون مستقل حقوق بشر نیز نظرسنجی رادرمورد برخورد با عاملین نقض حقوق بشر و... به راه انداختند که هیچ وقت مورد توجه دولت قرارنگرفت و بسیاری ازآن افراد درتمام این ده سال باز هم بر گرده مردم سوار بودند و بر پست های مهم دولتی  گماشته شدند، و به خاطر نبودن یک دادگاه عادلانه که دراین مورد تصمیم بگیرد فعلا هم استند.

اما تلاش تیم اقای کرزی و خود ایشان برای کشانیدن طالبان و امتیاز دهی به آنها که بارها توسط ارگان های مهم ملی و بین المللی به نقض حقوق بشروجرایم جنگی متهم استند اهانت به قانون اساسی و توافقات بن و مردم افغانستان و قوانین بین الملل است.

در قانون جزای بین الملل درمورد نقض حقوق بشر و جنایات جنگی امده است که :

1-      نسل کشی

2-      جنایات علیه بشریت

3-      جنایات جنگی

4-      تجاوز عرضی

و خلاصه قتل، ریشه کن کردن؛ به بردگی گرفتن، اخراج اجباری مردم، محبوس یا ایجاد محدودیت، شکنجه ، تجاوز جنسی و جرایم مرتبط با اینها، اذیت و آزار گروه معین بنا به دلایل سیاسی، نژادی و جنسی ، تبعیض نژادی و اعمال غیر انسانی و استفاده از کودکان در جنگ از جمله جنایاتی جنگی به شمار می رود.

طالبان تمام این مواردی را که نظر به قوانین بین الملل وقوانین افغانستان به عنوان جنایات جنگی از آن نام برده شده، چی درزمان حاکمیت شان و چی حالا انجام داده و انجام  می دهند.

طالبان مدارس را آتش می زنند، به دانشجویان و لیسه های دخترانه حمله می کند و زنان را از حق تحصیل محروم می کند. حملات انتحاری و بمب گذاری می کنند که درآن اکثرا مردم بی گناه به قتل می رسد. تبعیض نژادی و نژاد گرایی ستون فقرات این سازمان را تشکیل می دهد. به مردم بی گناه و بی سلاح درمناطق مختلف افغانستان و خصوصا مناطق مرکزی حمله  می نمایند. ازکودکان درحملات انتحاری استفاده می کنند وکودکان رابرای اموزش نظامی از خانواده های شان می ربایند. ازمردم به عنوان پناهگاه و سپرانسانی درمقابل حملات نیروهای خارجی استفاده می نمایند. زنان و مردان زیادی را بدون محاکمه سر می برند و...

اما با آن هم دولت افغانستان با دایر نمودن جرگه های پرمصرف و شوراهای رنگارنگ صلح و امتیاز دهی های نا به جا به طالبان خواستار مصالحه با انها است.

تلاش های راکه دولت افغانستان درطی این چند سال برای یافتن راه حلی برای مصالحه با طالبان درپیش گرفته و بی توجهی دولت برمخالفت حلقات زیادی ازانجمن های مدنی وفرهنگی و حقوقی ازیک طرف اعتماد مردم بردولت راازبین برده و ازطرف دیگرموجب روحیه گرفتن چند هزارجوان احساساتی که تفنگ به دست گرفتن رایگانه راهی برای پیدا نمودن پول می دانند و با گذاشتن یک خارزیردمب شان توسط ای اس ای پاکستان صدای الله اکبرشان هرروزدر افغانستان قربانی می گیرد، شده است.

نتیجه تلاش های چندین ساله کرزی و شورای صلح، ازاد شدن صد ها بمب گذار انتحاری و دزد و گردنه گیری از زندان ها بوده که سربازان اردوی ملی افغانستان با دادن خون وزندگی خود انها را دستگیر نموده بودند.

اینکه مردم افغانستان ازجنگ خسته شده اند حرف درستی است اما همین مردم خسته همان های استند که ده سال قبل درمقابل همان نوکرهای پاکستانی، به خاطردفاع ازشرف وناموس وآزادی های شان جنگیدند و غیرت و شهامت آن نوکران هم برای همه معلوم است .

طالبان درهمین مدتی که جرگه صلح تشکیل شده وده ها زندانی انها اززندان آزاد شده واسم تعدادی ازرهبران انها ازلیست افراد تحت تعقیب سازمان ملل متحد نیز خارج گردیده  بارها دست به حمله به ارگان های دولتی و مکاتب و حتی دفتر سازمان ملل متحد زده اند.

پیروزی برطالبان بدون ریشه کن کردن حامیان انها در کاخ ریاست جمهوری و مبارزه همزمان علیه قوم و قبیله گرایی و تجارت مواد مخدر ناممکن است.

طالبان از تجارت مواد مخدر و کمک های سازمان های استخباراتی کشورهای بیگانه پول دریافت می کنند و از درون قبیله های مختلف پشتونی به خاطر مسایل نژادی نیرو جلب می کنند و از طرفی حلقاتی در داخل حکومت افغانستان حمایت می شوند.

ادامه جنگ با طالبان و رفتار بالمثل با اسیران آنها بهترین راه برای اوردن امنیت درافغانستان حساب می شودو اقای کرزی باید بداند که نوکر امریکا بودن ایشان را مردم تحمل کرده است ولی نوکری برای یک نوکر دیگر را که همانا پاکستان باشد غیر قابل تحمل می دانند. در صورت سازش با طالبان امکان عقب گرد افغانستان به گذشته و بدتر شدن وضعیت امنیتی دوراز تصور نیست