نوشته‌ی محمدعثمان نجیب

‌به جای خنده های کریکتی بر مرگ هم‌جنس های تان گریه می‌کردید تا فکر می‌کردیم انسان هستید و‌ عاطفه دارید. ۹۵درصد نخبه‌ی پشتون احساس ملی نسبت به دیگران نه دارند.‌ حتا خبرنگاران و گزارش‌گران و گوینده‌گان شان که تریبون‌ های خدا دادِ صدای آمریکا و بی بی سی و دویچه‌ویلی و دیگر رسانه‌های بین‌المللی را در اختیار دارند.‌

امتیازی که هرگز تنبل پیشه های تاجیک تبار و پارسی گو در آن رسانه ها برای مردم شان و تبار شان و زیان شان سود نه جُستند.

ورزش های بین المللی در افغانستان پیشینه های کهنی دارند جمع ورزش های محلی. اما در طول بیست سال نه دیدیم و شاهد نه بودیم که سالاران قبیله و ۹۵ درصد تحصیل کرده‌ی پشتون از آن بازی ها حمایت کرده باشند و یا هم آن را جدی گرفته باشند. ما دیدیم که دو‌دور مدال آوری المپیکی کشور استقبال از روح‌الله نیکپا چگونه کم‌رنگ و‌ نوعی اجبار بود. ما دیدیم که مدال آوری المپیکی نثار احمد بهاوی چقدر استقبال کم رنگ داشت. ما دیدیم که حمایت از گروه فوتبال افغانستان چقدر ناکارا بود. ما دیدیم که هر جا ‌و هر بازی که پای بازی کنان و افتخار آفرینان غیر پشتون بود چقدر مظلومانه بودند. اما ما دیدیم که یک بازی اجنبی را با اکثریت بازی کنانِ اجنبی وارد ورزش کشور ساختند و چی نه بود که به آن تیم نه دادند. از بودجه های بی‌پرسانِ میلیارد ها پول رایج وطن و میلیون ها دلار اسعار خارجی و ایجاد شورای سراسری کریکت و ساختار میدان های بزرگ کریکت حتا در ولایات غیر پشتون درست مثل اجبار زبان یادگیری پشتو اعمار کردند. با آن همه حمایت ها و امتیازاتِ گزاف مادی ‌و معنوی اگر بازی کنان گروه کریکت خارجی ها هم می‌بودند برای گروه خود افتخارات کمایی می‌‌کردند. من فکر نه می‌کنم در هویت شناسی DNA بیش‌ترین کادر رهبری و بازی‌کنان از گروه تک تباری کریکت پشتونی از پشتون های افغانستان باشند. تعداد اندکی را نه می‌توان رد کرد، کما این که آن ها به نام قبیله‌ی شان یعنی (افغانان) مبارزه می‌کنند.‌ و آنانی هم که ایشان را تشویق می‌کنند همان بخشی از تیکه داران قبیله سالار پشتونِ تمامیت خواه اند که هرگز در شادی پیروزی سایر ورزش کاران نه تنها سهمی نه داشته اند بل به نوعی در تخریب آن ها هم تبلیغات کردند. چنان‌چه به یاد داریم که پیروزی خارق‌العاده‌ی نیکپا و بهاوی را تصادف تبلیغ کردند. اما آن دو جوان برومند بار ها پس از آن ثابت ساختند که مؤفقیت های شان نتیجه‌ی تلاش های خود شان و مربی های شان بوده نه تصادف.

راه اندازی مسابقه‌ی کریکت از نام افغانستان به توسط بازی‌کنان یک تیم اگر از افغانستان هم نیستند یا یک تعداد شان افغانستانی هستند در شرایط کنونی اگر بخشی از برنامه های قبلی جهانی بوده باشد یک گام نیک است ‌و مبارک هم‌وطن های پشتون ما باشد.‌ ما هم به عنوان افغانستانی ها از آناستقبال می‌کنیم. اما آیا شرایط امروزه‌ی افغانستان ایجاب چنین هیاهو اندازی را می‌کرد و یا این که اولویت های دیگری داریم برای استفاده‌ی بهینه از تریبون های بین‌المللی؟ به طور نمونه:

مهربانو ښایسته لامع در یک مصاحبه‌ی ویژه‌ی صدای آشنا با آقای آرین خان که اکر هزار بار تذکره‌ی پشتون افغانستان را داشته باشد باز هم پاکستانی است چنان ذوق و و با انرژی و خنده کنان صحبت داشتند که اگر مصاحبه چند دقیقه‌ی دیگر دوام می‌کرد از خوشی پیروزی پشتون تبار های شان دچار سکته‌ی قلبی می‌شدند.

مهربانو ښایسته!

مگر نه شنیده اید که خنده‌ی بیش از حد سبب سکته‌ی مغزی و قلبی می‌شود؟ مگر شما که به پیروزی تیم تبار تان خوشحالی داشتید و ما هم از آن به حیث افغانستانی ها استقبال کردیم، برای دردمندی با هزاران هموطن و‌ خواهران هم تبار تان یا مردمان کشور تان به نام افغانستان که بزرگان و کودکان شان از گرسنه‌‌گی جان دادند چقدر گریسته اید؟ آیا شما و گرداننده های بخش پشتوی صدای آمریکا نه می‌توانستید این فرصت ها را برای دعوت مردمان خیر‌خواه، سازمان های مدافع حقوق بشری، سازمان جهانی غذا، تجار و سرمایه داران افغانستانی و یا شخصیت های مدد رسان اجتماعی جهانی اختصاص می‌دادید تا به جای خنده های مضحکه بار شما و‌ یاوه‌سرایی های آرین خان پاکستانی کمک هایی را به ملتِ در حال نزع تان جلب می‌کردید و همان کمک ها را اگر با سایر اقوام افغانستان در دشمنی قرار دارید به پشتون ناچار و نادار وطن در جنوب و‌ جنوب‌غرب و شرق توزیع می‌کردید تا از فروش و به داوطلبی گذاشتن دختران ‌و خواهران پشتون بی بضاعت ما و یا سایر اقوام ما جلوگیری می‌شد؟ اگر به فکر آن باشید که کریکت پشتون ما را نان می‌دهد و از چنگ ظالمان پاکستانی و خیبرپښتونخواه و‌‌ طالبان چند ملیتی عرب و عجم و کفر و‌ مسلمان نما نجات می‌دهد سخت اشتباه کرده اید. از یاد نبرید که بخواهید یا نه خواهید این کشور سرزمین همه افغانستانی هاست و هرگز پشتونستان نه می شود. رهبران بزدل و ‌ترسوی سایر اقوام دیگر از چلند افتاده اند و نسل های وفادار به ملت و جوانان آگاه از امور ملی و بین المللی و حقوقی انقلاب جدیدی را برپا خواهند کرد که سنگ مقاومت آن را گذاشته اند. کافی است همان پنج فیصد پشتون واقعاً آگاه و صاحب اندیشه از دی‌روز و امروز و فردا در کنار ما باشند.‌ وطن روزی از همه قید ها آزاد می‌شود و آن‌چه می‌ماند روسیاهی به شما تبارگرایانی است که فرصت های بین‌المللی کشور های اعطا کننده‌ی اعتماد و پناهنده‌گی به خود تان را در خدمت قبیله‌ی تان قرار داده اید. شبکه‌ی جهانی صدای آمریکا با هزینه‌ی سالانه میلیون ها دلار اعتماد را برای آن به شما نه کرده است تا مدیران و کارکنان آنان را گول بزنید و به تحقق اهداف قبیله‌گرایی تان کار گیرید.‌ یاهو.

لینک صحبت های مهربانو ښایسته لامع با آرین خان پاکستانی که دعوی پشتون بودن افغانستان را دارد.

https://www.pashtovoa.com/a/6289565.html

Sent from my iPad