پوفِ دیگران

توَّرُمِ فریاد

درِ  هر خانه  گُمگُم   کرده   فریاد

رهِ  خودرا مگر  گم  کرده  فریاد

ز نرخِ رُشدِ او شهری بجان است

ز دستِ دل   توَّرُم   کرده   فریاد

گورِآشنایی

چه باری ازدرختِ جنگ چیدیم

زشاخِ او  چه جزنیرنگ چیدیم

پیِ   خوشنودیِ   بیگانۀ   چند

به گورِ  آشنایی  سنگ چیدیم

پوفِ دیگران

چنان پوقانه درجا   باد  گشتیم

ز پوفِ   دیگران  آباد  گشتیم

مُعَلَقّ  در  فضـــای   بردگیها

مگر    مثلِ وطن  آزادگشتیم

دیوارِچین

درختِ    زندگی را  دار کردیم

به گردن   دشمنی را  بارکردیم

بر ابروی   جفا   تا  چین  نیاید

به  دورِا دورِ  دل دیوار کردیم

پلنگانِ مقوایی

مریدِ   حلقه را   پیـری  نمانده

صلابت را   یکی میری نمانده

پلنــــگانِ   مـقـــوایی    دلیرند

که در پامیرِ  ما شیری  نمانده

بامِ دنیا

وطـــن را  بیشۀِ   بی شیربینم

په  پایِ   ناله اش   زنجیربینم

قســـم  بر  بامِ   دنیایِ   امیدم

که   پامیرِ مرا   دلگـیر   بینم

تصویری ازفرار

اگــر بازوی   تزویری   وزیری

مثالِ من   و گر نه  سر  بزیری

مروری کنِ  به  تصویر  فرارت

به جا نِ هرچه روبه عینِ شیری

مُشتِ دیکتاتور

چنان دیگِ  هوس را  شوردادی

که از گندش   دلم را تور دادی

ز مامِ    گلشنِ   امــــیدِ   ما را

به دستِ  مُشتِ  دیکتاتور دادی

سلولِ کین

به بُن بستِ هوسها گرچه  گیریم

ولو در تک  سلولِ کین اسیریم

بیا  تا   نقبِ  مردی  را  بکاویم

که برق ازچشمِ   استبداد گیریم

ستادِ جنایت

به   ترویجِ  جفا  آنسان  ستادیم

که پنــداری  جنایت را  ستادیم

زیُمـــنِ   نَشَّۀِ     ودکای  آتش

صفِ  رقصانِ مستی  فسادیم

قندِکافی

چنان با خستگی  پیوند   داریم

که پرهیزاز  گلِ لبخند   داریم

زقولِ ما   بگو شکَّرلبان   را

که ما  کافّیِ کافی   قند داریم

................

نورالله وثوق

17-10-1388

http://norollahwosuq.blogfa.com/