اجاقِ همسایه

آهِ کابل

شرر در دشت ودر سنگرگرفته

کمین  تا آنسویِ  خیبـــر  گرفته

بجان آ مد چنان کابل ز جورش

که از آهــش  پشاور دَر  گرفته

تنِ اندیشه

تنِ  اندیشـه  ات  ناجور گشته

ازان جَورِ توجُورا جُور گشته

زدی  آتش  به  کابل  آنچنانی

که ازدودش  پشاورکورگشته

اجاقِ همسایه

اجاقِ  آتشــــی  را  کـــــردی  آباد

که  دودش  دودمانت  داده  برباد

به دستت ریشه ات راکندی ازبیخ

تو را  بادا  فراموش  و  مرا  یاد

حمامِ خون

چرا  هـــمسایه  همسوی   جنونی

چه حاصل می بری ازاین زبونی

به خونم گرچه گشتی تشنه هشدار

که خود هم   کشتۀِ  حمامِ   خونی

نستوه

دراینجا  اندکی  انبــوه  سازند

زهر کاهی  به  آنی کوه سازند

نمی بینی که ازخونخوارۀِ  چند

دلاور  مــردمی  نستوه  سازند

سایۀِ  اهریمن

کجا  گیرم  سراغِ   دامنی را

نمی گیرد کسی دستِ مَنی را

اهورا ازچه افکنده  به هرسو

به هرسر سایۀِ  اهریمنی را

دیگِ صبرِ

به هرجا بگذری دردشت ودردر

نمی  بینی  به  جـــز  از دیدۀِ  تر

بیا فکـــــری به حالِ  زندگی کن

که دیگِ صبرِ دلها  رفته ازسر

ریز شِ آوار

تو را  اقــــرارِ  این ادبار سخت است

که  پیکارت به ما این بار سخت است

قــــرارت  ریز ش  دلهـــــایِ  ما بود

فراراز چنگِ این  آوار سخت   است

 

نرم افزارِهوش

چونرم  افزار ِهوشت  شرم  گردد

به دستت هرچه سختی نرم گردد

خُنک  گـــــردد  دلِ  آیینه  آنروز

که  دیــــدارِ  محُبَّت  گرم  گردد

طوفانِ سیاه

نمیدانم چه  بلوایی  به  راهست

که راهِ شهرِما هم فکرِ چاهست

سراغِ  روشنی را از که  گیرم

افق در دستِ  طوفانِ  سیاهست

اژدرِحافی

پیی هــرمثبتی منفی  میاور

به نرخِ فکرِمردم فی میاور

برای  قلع  و قمعِ  آرزو ها

ز هر سو اژدر ِحافی میاور

۱۳۸۸/۹/۲۷

نورالله وثوق

http://norollahwosuq.blogfa.com/