جنگِ تریاک

خِفّت ناپذیر

سر افـــرازانِ  خفــّت  ناپذیریم

ولو درچنگِ بی دردان اسیریم

نگاهِ  تابِ  دشمـــــن  پا  ندارد

اگرخود رابه دستِ کم نگیریم

بویِ تُند

درین وادی جنایت سهلِ سهل است

جنایت پیشه از مـــــردان  اهل است

گرفــــته  دل  ز بویِ  تُندِ  نفــــرت

فضا  آلـــودةِ  ویروسِ  جهل  است

تابو

مپنداری  که کم سو گشته این دل

چراغِ  راهِ  رهپو  گشته این  دل

زده  برسینه  سنگ  عاشقی  را

شکست هرچه تابو گشته این دل

نرخِ شلغم

صدایِ  خود گرایی  ها  بلند  است

جوابِ  هر  سوالی  ریشخند  است

نمی  پرسد  کسی اینــجا  به  سالی

که نرخِ شلغم ای مردم به چند است

چنگِ داغ

چه شد  اندازِ  نازِ  باغ  یاران

فتاده گُل  به چنـــگِ  داغ  یاران

هزار ان را مجالِ زندگی نیست

گــــرفته  شهر ما را زاغ  یاران

باغِ زاغان

چنان  زاتش چراغان  گشته این  شهر

که ازهرگوشه داغان گشته این شهر

سیاهـــــــی  را شــــــده  دارالامانی

گمانم  باغِ  زاغان  گشته  این  شهر

داغِ داغ

خبرها لحظه لحظه داغِ داغند

خبرها گوهرانِ شب چراغند

تمام بلبلانِ چهــــــچه  پرداز

اســـــیرِ قار قار خیلِ  زاغند

جنگِ تریاک

نه حر فِ  میهنِ پاک است اینجا

نه قلبی  بهـــر ما چاکست  اینجا

سرِ خط   نقطه  نقطه  تا به آخر

خلاصه جنگِ  تریاکست  اینجا

دیدهء ابلق

بیا با دیدهء  ابلق  نگـــــــــردیم

به هرسو این همه ناحق نگردیم

به خودآییم  وخودرابت نسازیم

بسان  دیگران مطــلق  نگردیم

کج مسیر

خلافِ آنچه  جویی  کج مسیریم

به  بُن  بستِ  تَوَهّم   گیرِ گیریم

سلول فکرِما تنگ است وتاریک

که درزندانِ خودخواهی اسیریم

میزبانی مهمان

دلم از ترسِ   تاریکی  کفیده

ازین شب برنیارد سر سپیده

میان خانه مهمان  میزبانست

به  حقِّ  چیز های   ناشنیده

نورالله وثوق

۲۲/۵/۱۳۸۸

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید