هرگاه با ژرف اندیشی و چشم باز به بازیهای پیدا و پنهان کنونی در اوضاع و شرایط ملی، منطقوی و بین المللی بنگریم و با در نظر داشت همه طرفهای درگیر داخلی و بین المللی قضیۀ بسیار پیچیده و بغرنج افغانستان را تحلیل و بررسی کنیم، تقابل آشکار و مداخلۀ مستقیم قدرتهای بزرگ منطقوی (امریکا، چین، روسیه بر محور تجاوز نظامی پاکستان) و رقابتهای دست دوم و تماشایی ایران، ترکیه و کشورهای آسیای میانه برای دفاع از خود را مشاهده کرده می توانیم.

امریکا طبق پلان استراتیژیک طولانی جدید می خواهد پای چین را با نقشۀ متجاوزانه پاکستان به داخل خاک افغانستان به طمع خام معادن بکر این مرز و بوم بکشاند؛ متجاوزین پاکستانی یک بازی بسیار کثیف و خطرناکی را با استفاده از افراطیون طالب، القاعده و غیره در بین رقابتهای حاد چین، امریکا و هند شروع کرده اند. در واقع تجاوز و اشغالگری امریکا جای خود را به تجاوز و اشغالگری پاکستان خالی کرده است و پاکستان در رقابت با هند ظاهراً می خواهد چین را جاگزین امریکا سازد.

هرگاه به تاریخ بیست سالۀ اخیر نظر اندازیم، سقوط امارت طالبان در اثر نقشۀ اشغالگرانه امریکا در رأس ناتو و حمایت گروپهای مسلح ضد طالبان در افغانستان خیلی سریع و آسان تحقق یافت و دولت موقت و بعد دولتهای ظاهراً انتخاباتی حامی امریکا شکل گرفت و مشروعیت جهانی یافت؛ لیکن پس از قرارداد صلح دروغین امریکا و پاکستان در قطر که محتوای اصلی و مخفی آن تسلیم دهی افغانستان به پاکستان بود، خروج نیروهای اشغالگر امریکایی تکمیل و فوج پاکستان در زیر نام طالب افغانستان را اشغال نظامی و سیاسی کرد. بعد از چند روز و چند هفته اوضاع افغانستان از نگاه سیاسی، اقتصادی و نظامی وخیم شد. طالبان به رهبری آی اس آی پاکستان از عهدۀ هیچ کاری در زمینه های تشکیل دولت، امینت، اداره، سروسامان دهی به اقتصاد، جذب مردم و جلب جهانی برآمده نتوانستند تا مشروعیت داخلی و بین المللی کسب کنند؛ در یک کلام بحران عمومی در افغانستان شروع گردید تا جایی که دولت و نظامیان پاکستان را به کلی سراسیمه کرد.

حملۀ لشکر ده هزار نفری که طبق اسناد معتبر متشکل از افراطیون عرب، پنجابی، طلاب مدارس پاکستان، افراد گروه تروریستی حقانی و غیره بود در یک ولایت بسیار کوچک (پنجشیر) شکست خورد و فوج افراطیون تار و مار شد. این شکست مفتضحانه ملیشه های مزدور پاکستانی سبب گردید که رئیس آی اس آی یا سازمان استحباراتی پاکستان وارد کابل شود و حمله های هوایی مستقیم قوای پاکستانی را در ولایت پنجشیر رهبری کند. نیروهای پاکستانی صدها بمب بر سر مردم بیگناه و مظلوم این درۀ زیبا انداختند. از سوی دیگر وزیر خارجۀ پاکستان برای انحراف افکار عمومی کنفراس ویدیویی از سران کشورهای همسایه به راه انداخت. این بازی مسخره نشان می دهد که دولت پاکستان سیاست را در افغانستان و اردوی پاکستان جنگ را در افغانستان به طور مستقیم رهبری می کنند و طالب فقط یک نام است.

تمام مردم افغانستان بدانند و آگاه باشند که کشور ما توسط پاکستان اشغال نظامی و سیاسی شده است و این بازی ننگین و چرکین بعد از صلح دروغین امریکا و پاکستان در قطر شروع گردیده و پروژۀ تسلیم دهی ولایات و کابل به رهبری تیم اشرف غنی تحت نظر خلیل زاد، سی آی ای امریکا و آی اس آی پاکستان صورت گرفته است. این تجاوز نظامی و سیاسی پاکستان بحران عمومی را در افغانستان دامن زده است و این بحران همه جانبه به مانند غدۀ سرطانی روز به روز گسترش پیدا می کند.

هر دولت و حکومتی که در اثر تجاوز نظامی و اشغال پاکستان در آینده در افغانستان تشکیل شود هیچ مشروعیت قانوی، ملی، مردمی و بین المللی ندارد. رسالت تاریخی، ملی و انسانی مردم افغانستان است که در برابر تجاوز و اشغال پاکستان به هر شکل و شیوۀ ممکن مبارزه کرده و از استقلال، آزادی و تمامیت ارضی افغانستان، حقوق شهروندی و آزادیهای انسانی خود حراست کنند. خاموش نشستن و دستی از دور به آتش گرفتن گناه و جفا  به مادروطن و حقوق حقۀ مردم است و تاریخ این سرزمین هرگز فراموش نمی کند. حق با مردم است و مردم پیروز می شوند.

رسول پویان
6/9/2021