بهار كشور ما

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

بــهار اگــــر بـــود امسـال جانــــــفزا چكنيم                گـــهر فشــانـــد اگـر ابر از هـــوا چكنيم

نسـيــم صــبح  كـــه  دارد  دم  مسيحــــائي                 اگــــر عبير كـــــند نشر در فـضا چكنيم

عــروس بــاغ بــر افــكند گــر زچهره نقاب               حــــريم راغ اگــــــر گشت دلـــرُبا چكنيم

به وصل شاهــد گــل ، مست عندليب چمن                بــــه شـــاخ سرو  اگر سر دهد نوا چكنيم

سرود قـمري و صـوت هزار و قهقه كــبك               شده بلـــند گـــــر از ارض بر سما چكنيم

اگــر به هئيت مـشّاطه دسـت ســبز چـنار                شــود ز گـــيسوي سنبل گـــره گشا چكنيم

اگــــر زمــين شـده  مستور در لباس پرند               نــــموده غـــنچه  به  تن  پيرهن قبا چكنيم

اگــــر شقـــايق و ريـحـان چو طبله عطار               سپرده رايحـــه انــــدر كــف صبا  چكنيم

بــــكام بلبل اگـــر ياسمين و سوسن و گل               كننــد برهنـــــه در بوستــــان لــقا  چكنيم

اگـر بسيط در و دشت و كـوه و هامون را              گــلاب و لاله و زنـــبق دهــد صفا چكنيم

اگــــر اريـكه   بلقيـس را سلــــــيمان  وار              بــــــياورند   درين خــــطه از سبا چكنيم

اگـــر شگوفه بر افراشت خــــيمه سيمين                اگر بنفشه دهـــــد نــــور بر سها  چكنيم

جـــهان اگــــر شده زيباتر از بهشت برين               زمــــان اگــــر شده بر وفق مدعا چكنيم

خُـــروش تُنـدر و فرياد رعد و غرش ابر               گـــر از نشاط ، قيامـــــت  كند بپا چكنيم

خـلاصه گر همه عـالم شود سراي سرور               بمــا كـــه ميهن ما ، هست غمسرا چكنيم

بـــه كشوري كـه در او نيست امن و آسايش            سلامـت از كـــه بجوئيم و در كجا چكنيم

مـــيان زورق بشكسته در بحــــيره خون                 ز نارســــــائي تــــــدبير  نا خدا  چكنيم

اگـــر ز دام اســـارت ز حلقــــه رستيـم                  شــــديم باز به صــــد حلقه مُبتلا چكنيم

زعيم ملي مـــــا هر كـــــه انتخاب  شود                 به دست غير كـــند گر عنان رها چكنيم

اگــــر كه خضــــر بود كانديــد يا الياس                به راي مـــــــا نكند گر، كس اعتنا چكنيم

چـو انتصاب زعامت به دست »اوبا ما«ست            مــــــوافقت  ننـــمايد گـر او به ما چكنيم

بــه اين سياست و اين گـونه خيمه شب بازي           كـــــه كـــرده ملـت ما بر وي اتكا چكنيم

به حــــيرتم كه چسان درد هاي (هفتم ثور              (بـه اهتمـام ‹‹تَنَي›› مي شود دوا ؟ چكنيم

بـــه  اخـــتلاس و فـــــساد  اداري  دولت                 بــه جعـل و ساخته كاري و ارتشا چكنيم

بـــه بمب بــاري طــــّياره هاي بي   پيلوت              بــــــه كشتگان تــــصاميم   ناروا  چكنيم

بــه قتـــل و غــارت و آدم ربائي و دهشت             كه عــام گشته به هر شهر و روستا چكنيم

بــه آن زنــان كه بــه روي ستيژ با تن لخت            در آورنـــد ز خـــود گونه گـون ادا چكنيم

بــه دخــتري كه كند حين رقـص با پسران              هـــرانـــچه راز نـهان است بر مَلا چكنيم

بـــه آن پســـر كــه ندارد تفاوت از  دختر               پـــريده  يــك  قلم از چشم  وي حيا چكنيم

بـــه آن مــــهاجر  و آواره  كه مي  شنود               زهــــــر ارازل و اوبــــاش نا سزا چكنيم

بـــه كـــودكان شهيـــد ، و ارامـل معلول                كــــه گشته اند گـــدا تر ز هر گدا چكنيم

بـــه آن گــرسنه كه هرگز نمي دهند رهش              بـــه خوان منعـــم و خـيرات اغنيا چكنيم

بــــه خـون پاك شهيدي كه مي فروشندش               بــه بــدترين ثـــمن و كمترين بها  چكنيم

بــه چهــره هـاي فساد آشناي معتـــادان                 كـــه زردتر بـــــود از كاه و كَهربا چكنيم

بــــــه رهـــزنان مسـير هـرات تا كابـل                كـه نيست پيشه ايشان بـجز »غلا›› چكنيم

بــه شيخ شهر كـه مي بارد از محاسن او               هـــــمه تظاهــر و خود بيني و ريا چكنيم

بــهار مملـكت ما مُحـّرم اسـت ، و درآن                هــــزار فاجــــعه شـــوم  كـربلا  چكنيم

بـــه پيشواز بهـاري كه پيك بدبختي است               بـــه مثل كـــودك  همسايه  تن تنا  چكنيم

رهـيدن ازكـف اين موج سركش است، محال          فـــتاده  ايم  به گــــرداب ابـــتلا   چكنيم

چـواين مصـايب و آلام فوق طاقت ماست              بغـير ازان  كـــه  بگوئيم ربــــنا  چكنيم

اگر تو از كــرم خــود به داد ما  نرسي                  ره نـــــجات  ندانيــم ، اي  خدا  چكنيم

 

از سيد فضل احمد "پيمان"