نعمت الله مختارزاده 30سپتمبر 2008 شهر اسن آلمان

زکات ِ حُسن

بـه تــو تمکین و  صــفا می زیبد

عشــــوه  و  نـــاز و ادا می زیبد

مـرکـز ِ مهــر و وفـایی ،  صنما

کـَمَکی  ،  جور و  جـفا می زیبد

گهی دل بـردن و گه  ،  دل دادن

مهــــــربــانـی  و ســخا می زیبد

شام گــردیـد  و  هـــمه  منتظرند

حـُکم ِ افـــطــار ، تـــرا می زیبد

گـرهــلال ِ رخ ِ تو ، روزه شکن

بـــه هــــمه دیـن ،  بــقا می زیبد

به تو زکات ِ حُسن ،  فرض شده

کــه مــرا  ،  نام ِ گــــدا می زیبد

رمضان آمـد و رفت ، عید رسید

عـیدی بــرمـا  ،  فــقـرا می زیبد

دست ِ من  در طلب ِ تحــفه دراز

خــیر و خــیرات ِ شــما می زیبد

شب ِعیدست و  ز خون ِ دل ِ من

بــه دو دست ِ تــو ، حنا می زیبد

روزۀ  هــــموطـــنان ، باد قـبول

ز منت ، صرف  ، دعا می زیبد

حال از شــاعــر ِ گسـتاخ ،  شنو

یــادی از کـــرب و بـلا می زیبد

ای الاهه !  بـه من الـهام فـرست

بـــرمَلا  ،   ریب و ریا می زیبد

جمعی بنشسته پی (فـَند ریزنگ)

لـقـبی  ،  شـــیخ و مــلا می زیبد

ده لَک و  قرضۀ با سود ز بانک

جمع ، بی چـون و چـرا می زیبد

کش وچک ایورو و هم دالر وپوند

نیم ِ  آن  کــرده   هـــوا می زیبد

وای بـر تاجر و ،  بر تاجــره ها

ز  رۀ  دیــــن  ،  ر ِبـــا می زیبد

بـیــوه زن ،  نـان نـدارد به وطن

سنگ ِ مسجد  ،  ز طلا می زیبد

خـون ِ دل مـیـچکـد از چشم ِ یتیم

سر و جــانم ، بـــه فــدا می زیبد

نـــه شـفا خانــه و نـه مدرسه ای

دانش و عـــــلم  ،  فـــنا می زیبد

ای بــرادر ،  کمی انـصاف نــما

ترک ِ هـــر گونــه دغـا می زیبد

ز رۀ  دیـــن  ،   تجـــارت  تاکی

بـــه شـما  ،  قهــر ِ خدا می زیبد

علـما ! حــرف ِ مرا  گوش  کنید

تـــرسی  از روز ِ جـزا می زیبد

زائــــر ِ دل شـــده  اعــمار کـنـید

خـــانــه ای  در دو سرا می زیبد

«  نعمتا  » نـقـد ،  بـه امر ِ علما

حــلــقــــۀ  دار ،   تــرا می زیبد