کودکان قربانیان بزرگ جنگ

 کاوه غرجی <

 این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

چند روز قبل خبری را دریکی از سایت های انترنتی خواندم، که طالبان یک کودک هفت ساله را در هلمند به جرم جاسوسی اعدام نموده اند. در همین مورد با دوستی از کشور ازبکستان حرف می زدم که اوهم چند سایت انترنتی رابرایم فرستاد که در انجا طالبان و دیگر باند های اسلامگرا درمساجد به کودکان روش استفاده از سلاح های مختلف و بعضی از ورزش های رزمی را می اموزند تا برای جهاد و حملات انتحاری اماده شوند.

این باراول نیست که طالبان چنین جنایتی را درافغانستان مرتکب می شوند. سال گذشته نیز ویدیویی در یوتوپ پخش شد که  یک کودک 10 یا 12 ساله به دستورطالبان، سرمردی را با چاقو می برد و همه مردم حاضردرانجا با شعار الله اکبر، ان کودک را تشویق به این کار می کنند.

یکی ازقربانیان بزرگ جنگ درتمام این سالها درافغانستان کودکان بوده اند و قرارگزارش های مختلف کمیسیون حقوق بشرودیگر نهاد های ملی و بین المللی در یک دهه گذشته حدود دو ملیون کودک در جهان در جریان جنگ ها جان شان را ازدست داده اند. بیشتر از چهارملیون کودک اواره و ده ملیون دیگر دچار مشکلات روانی ناشی از جنگ شده اند. افغانستان در ردیف بالای این لیست قرار دارد.

طالبان همیشه ازمحلات مسکونی و مردم به عنوان سپر دفاعی درمقابل حملات جنگنده های امریکا استفاده می کند  که موجب تلفات مردم عادی می گردد و در حملات انتحاری و بمب گذاری ها توسط این گروه نیز اکثرا مردم بی گناه به قتل می رسد.

اما با تمام جنایاتی که طالبان در افغانستان انجام می دهند، جامعه جهانی و دولت مزدورکنونی همیشه از طالبان می خواهد که به روند صلح بپیوندند و سهمی درقدرت بگیرند.

ماده ۳۸ کنوانسیون حقوق کودک اعلام می کند که: گروههای سیاسی نباید از هر فرد زیر پانزده سال درجنگ استفاده کنند.همچنین «پروتکل اختیاری شرکت کودکان درجنک» از طرفین درگیری ها می خواهد که به افراد زیر هیجده سال اجازه شرکت درجنگ داده نشودوسربازگیری اجباری در مورد این افراد نیز ممنوع می باشد(ماده۴).همچنین این پروتکل اختیاری از حکومتها می خواهد که کودکان را برای اقدامات نظامی بسیج نکنند واز نامنویسی انها برای شرکت دردر گیری های نظامی خودداری شود وحکومتها برای بازگشت آرامش جسمانی وروانی کودکان تلاش کنند.

جدا ازاستفاده طالبان ازکودکان برای جنگ های چریکی و حملات انتحاری ، دولت افغانستان نیز با وجود اینکه زیراین کنوانسیون ها را امضا نموده اند است ازکودکان دراردوی ملی افغانستان استفاده می نماید.

با درنظر داشت اینکه استفاده ازکودکان برای اعمال نظامی از طرف سازمان ملل جنایت جنگی حساب می شود اما چرا این سازمان به جای به محاکمه کشانیدن رهبران طالبان باز هم در صدد حذف نام تعداد دیگری از افراد تحت پیگرد و لیست سیاه استند؟ کشورهای دخیل درمساله افغانستان باید بدانند که بدون رعایت حقوق بشرازطرف طالبان و همچنان نیروهای شان در جریان جنگ، امنیت بین المللی همیشه درمعرض خطر خواهد بود. کودکانی که امروز استفاده از سلاح به سامان بازی برای شان درمدارس دینی تبدیل شده است در فردا اینده می تواند تهدید بزرگی برای امنیت نه تنها افغانستان بلکه در تمام جهان باشد.

صلح با طالبان بدون توجه به دید انها در مورد حقوق بشر و حقوق زنان و کودکان و دیگر کنونسیون های بین المللی می تواند درافغانستان و جهان فاجعه ساز باشد. طالبان از بدو پیدایش نشان داده است که هیچگونه احترامی به قوانین بین الملل و حقوق بشر ندارد. برخورد سیاسی و بدون توجه به مساله حقوق بشر، هیچگاه در افغانستان نمی تواند امنیت را تضمین نماید.

دنیا نباید فریب انهایی را بخورند که امروز از تربیون های دولتی افغانستان شعار طالبان میانه را سرمی دهند و می گویند که ، طالبان آن نیرو و حزب چند سال قبل نیست، بلکه تغیرات زیادی در درون این حرکت به وجود امده است.

اما درحقیقت، حرکت طالبان ازان زمان تاکنون هیچگونه تغییری نکرده است. شورا رهبری طالبان همان اشخاص سابق می باشد که فعلا نیز با همان دید سابق به تمام مسایل افغانستان و حقوق بشر می نگرند. وزیرستان جنوبی و شمالی و دره سوات در پاکستان نمونه های خوبی از طالبان کنونی و نسل جدید استند که روزانه ده ها نوع جنایت به نام قوانین شریعت اسلامی و غرای محمدی درانجا صورت می گیرد.

شاید توقع داشتن از امریکا و دیگر کشورهای که درساختن حرکت طالبان نقش داشتند و حالا تمایل دارند از یک طرف طالبان را در قدرت سهیم نمایند  از طرف دیگر می خواهند این گروه را  کمی ادم و اهلی نمایند تا به بعضی از قوانین احترام داشته باشند، کار بی جایی باشد. چون تاریخ نشان داده است که اینها می توانند هرچیز را فدای منافع خود نمایند.

صلح وجنگ یک چیزاموختنی است و مردم افغانستان باید کوشش نمایند صلح را به بچه های شان بیاموزند.  خانواده های افغانستان باید در قبال بچه هایشان مسوول باشند و بچه هایشان را به مدرسه های دینی نفرستند.  یک ضرب المثل المانی می گوید "یک آینه گویاترازهزار تصویر خیالی است" ، حرف بجایی می باشد . حملات انتحاری که با استفاده ازکودکان هر روزه در عراق ، افغانستان و پاکستان صورت می گیرد همان آینه ای از دین است که -مدینه فاضله اسلام -تصویر خیالی اش می باشد.

 فرستادن کودکان به مدرسه های دینی که درانجا استفاده ازاسلحه و ساخت و ساز بمب و حملات انتحاری را به بچه ها یاد می دهد فردای تاریکی را برای همان خانواده و جامعه و خود ان فرد در قبال دارد. خواندن واژه کفار و وقتلو و قتلو فی سبیل الله و جهاد و .... درقرآن ویا دیگر کتاب های دینی روی ذهن کودکان تاثیر بدی می گذارد.

P.s:

متاسفانه من نتوانستم ویدیو های را که در ان طالبان به بچه های هفت و هشت ساله اموزش نظامی می دهد  در اینجا بگذارم و شما می توانید برای دیدن ویدیو به ادرس زیر مراجعه کنید:

http://www.youtube.com/watch?v=-9oS...

http://www.youtube.com/watch?v=b6xJ...

http://kawagharji.wordpress.com/