غزل 

بریز باده  که  میخواره  های روز  الســتیم

ز رنگ  های  تعلق  به  نور  باده  گسستیم

به کارزار طریقت  نه  مثل  زاهد این شهر

هزار   توبه   نمودیم  هزار   بار  شکستیم

برای کس  نگشودیم  دری   بسوی  جهنم

بروی   کس  ز جهالت  در  بهشت  نبستیم

نبود  در  دل  ما جز  ادای خدمت  محبوب

ازین  طریقه  به   مردانگی  گواه   بدستیم

بروز  واقعه   تا   ژرفنای    حادثه   رفتم

بفکر آن نشدیم که از کجاستیم و که هستیم

نعمت الله ترکانی اطریش 12.05.06