بی بخار

نمادِسوگواری

زبوی خنده عاری  گشته  این دل

نمادِ  سوگواری  گشته  این   دل

دلش خونین ترازهرچه اناراست

گمانم   قندهاری  گشته  این  دل

بی بخار

من  و توبی  بخارِبی  بخاریم

چپاول  را  اسیــــرِ ماندگاریم

سراپامان پُرازچرکِ سیاست

بیا تا لحــظۀ  خود را بخاریم

همسوی مردم

گرفتارِ   توَهُّـــــم  گشته  میهن

زرویِ نقشه ها گم  گشته میهن

شده  غرقِ  شنای  بحرِ اطلس

مگرهمسوی مردم گشته میهن

.................

بهارِ  وعده  برگ  و برـنیاورد

سوایِ  دشنه  و خنـــجر نیاورد

خـــدا را  ناخدایانِ  سبک   سَر

سَر از سِّر شما  کس درنیاورد

پاتوقِ سوداگران

دلم هرسو فراری گشته  یاران

قرارش  بیقراری  گشته  یاران

چنان سوداگران را گشته پاتوق

که پاساژ تجاری  گشته  یاران

دنیای صلابت

مپنــداری  که  نامِ   بی   نشانیم

به  دنیای  صـــلابت  کهکشانیم

به پرس  از آنسوی  مرزِ تجاوز

که خاکت رابه توبره می کشانیم

دُّرِدری

سخن هایِ دلم  هوچی گری نیست

هوس پردازِ کوری  وکری  نیست

بود  آیینه  دارِ گنــــــــجِ   احساس

دهــانم  خالی  از دُّر ِدری  نیست

خودروِجهلِ

سوارِ خودرو ِجهـلِ  زمانیم

مسافرهای مرگِ بی  امانیم

دلِ طفلِ محبت را شکستیم

به حقِ  پیر ِپیران  ناجوانیم

بهارِگلسرود

فضایِ فکرِ من عاری  زدود است

تمامِ نقطه هایش صاف وسود است

به  پروازِ  دلـــت  دارد  نویـــــدی

که  هـــمساز ِ بهارِ گلسرود  است

دلِ بی صاحب

اگر چه  کوتلِ  سنگ  است  اینجا

ولو پای  وفا  لنـــگ  است  اینجا

حضور ِاین  دلِ  بی  صاحبِ من

خدارا وه چه پُر رنگ است اینجا

آستینِ دل

به اسبِ  سرنوشـــــتِ  ما  سواری

بتاز هرسو  که  صاحب  اختیاری

مداری رابه پیشت پشتِ دست است

بگو در آستــــــینِ  دل  چه  داری

۸۸/۹/۲۶

نورالله وثوق

http://norollahwosuq.blogfa.com/