آینه دلان

سرمست و خرابیـــم و جنون پیرهن ماست

مجنــــون  صفتانیم و  بیابان  وطن  ماست

در مجلس  دل  قـــصه  بجز عشق مگوئید

چون  گوهــــر نایاب  همانا  سخن  ماست

در مذهـب  آینه  دلان  باده  حـــلال  است

از خاک  در میکده  ترکیــــب  تن  ماست

هر ناله ی جانســــوز که  از  سینه برآریم

شمعیست فروزنده  که در انجـــــمن ماست

گلواژه ی  ما  رشک  گلســـــتان  ارم  شد

هر بیت غـــزل لاله ی  زیبا  چمن  ماست

بر مـــرده ی  ما  چنگ و  ربابی  بنوازید

کز خون دل  عاشق  رنگین  کفـــن ماست

ما  خـــرقه  و سجــاده ی   تذویر  دریدیم

بی رنگ ریا جامه «زریرا» به تن ماست