نعمت الله مختارزاده شهر ِ اسّن آلمان هشتم اگست 2008
وعدۀ تصویر
وعده کردی که فرستم ، یکی تصویر ، چه شد ؟ بــه امیــدش ، منی آواره شـدم پیر ، چه شد ؟
کاســۀ صبر ِ من از وعــده شکستن ، بـِشِـکست پـتـره و ، پتره گر و ، جــرئت ِ تدبیر ، چه شد ؟
ای بهانه گر و ، ای شوخک و، ای وعده خلاف تهمتی ، بر منی ِ افسرده ز تـحـقـیر ، چه شد ؟
گــــر دو ســــه عــاشق ِ بیچاره ، چو تو پیدا بود هـمه معشوقـه به فــریاد ، که زنجیر ، چه شد ؟
قـــهر از مــن مَـشو و ، من ز تــو قهـرم به خدا کــه بـه آزار ِ دلـم ، لحــظه یی تاخیر ، چه شد ؟
عـاشــــقان در پی ِ مـعـــشوق ، دوانـنـد ، ولــی من بقــربان ِ سرت ، قسمت و تقدیر ، چه شد ؟
از خــــدا حافـــــظی و قـــهر ، سخـن می رانی ناز کم کــــن صنما ، توبه و تقصیر ، چه شد ؟
جگــــرم پــــاره نمـــودی و ، نــمک می پـاشی مـرچ ِ تـنـد ِ سخــن و سوزش و تاثیر ، چه شد ؟
پس ازین نــــام ِ مــــرا محـــو کـن از صفحۀ دل زیر ِ پا کـــرده بگــــو ، مـنبعِ تنویر ، چه شد ؟
آخـــــریـــن پاســـخ ِ من گیر و ، نما تعــویذش دل« نعمت» چه شد و قدرت ِ تسخیر ، چه شد ؟
وعده کردی که فرستم ، یکی تصویر ، چه شد ؟
بــه امیــدش ، منی بیچـــاره شدم پیر ، چه شد ؟