آتش عشق

کجا ئی  یار من خواهم بـیا ئی در کنـارم

که هستی چون سـتاره دردل شبهای تارم

شدم دلتنگ و خسته از فراق  درد هجران

زسوز عشق تو افسرده و دل بیقــــــرارم

زند, پر مرغ دل در گوشه ء ویرانه ء تـن

بـیا شادم بکن  تا سر به زانویت  گــذارم

بسوزد خرمن جانم سرا پـــا آتش عشــــق

بیا و تازه کن جــان ود لم را  نو بهـــــارم

بکن یادی که افتـاده بکو یـت  عا شــق زار

وگرپرسی زحالم من به عشقت جان سپارم

غمم افزون شده از عشق او ای ( مهربانا )

زیــاد روی دلــبر تا سحر شــب زنده دارم

عصمت الله مهربان

3/2/2008  بادغیس