چند رباعی از طبع همایون

انــــدر دل خـــــــود اجاق آتــــش دارم            در عشـق تو ام یقــین بی غــش دارم

از هر دو جهان به تنــــدی بـــرق روم            در راه تو بین چه اسپ سرکـش دارم

 

بنگر که زمانه رابسی شور وشر است            برمرکب هستی هـــمگی بار براســت

با دست تهــی منم هــــــواخـواه  رخت            بار سخــن عشــق تو ام بیشتر اســـت

 

دو روزه جهان به چشم من بادی بــود            غوغا همه جا فضایی ناشـــــادی بــود

تا دیده زچـــشم عــــارفــانی کـــــردم             نظــــارۀ عشــق آمد و امـــدادی بـــود

 

ای دیـــده تو آب خود مــریزان بیجــا             ای سیـــنه ز آتشت مسـوزان بــی جــا

این بس که منم خاک به پیــش در یــار           ای باد: تو این خاک مشوران بــی جـا

 

آییـــنۀ چــون ســکـــندری آر بــه دل             از طــینت خـــود قــــلــندری آر به دل

در دیدۀ دیــوانه هــــمه یکـــسان انــد            عاشق شــو و دیــوانه گـــری آر به دل