غزل

تا دو چشـــم تـــو به آیینه مـــــــقابل گردد

آیت دفع نــظر یکســـــره   باطــل گـــردد

غزل شوق به دیـــدار گل رویــــت بـــــاز

سورۀ هست که بــــا نام تو نازل گـــــردد

پرتوحسن تو یکباره به جولان افـــــتــــد

بهر بسیار تپیدن هـــــــمه جا دل گــــردد

شورش واژۀ وصف تو، قلم را فرســــود

دفتر مدح تو ســـرشار دلایل گـــــــــردد

شرح یک عمر به اعجاز وصالت خوانم

اگر این پاره ز افکار تو، نازل گـــــــردد

دوش گفتم که حـــدیث تو بگویم، افسوس

خاطرات خوش مـــــــن بارتفــاعل گردد

من  بیچاره و یک عمر به هجران مردن

دانم هیهات اگـــر وصل تو حاصل گرد

نعمت الله ترکانی اطریش اکتوبر سال ٢٠٠٦