طالبان از بد و پیدایش تا کنون جنایت‌های جنگی و ضد بشری بی‌شماری را مرتکب شده اند که می‌توان از تخریب بت‌های بامیان، آتش زدن تاکستان‌های شمالی، قتل افراد ملکی و آتش زدن منازل مسکونی در یکاولنگ بامیان، آتش زدن منازل مسکونی در سالنگ پروان وغیره به عنوان نمونه یاد نمود.

در تازه ترین مورد این گروه در حمله شان بر ولایت پنجشیر، جنایت جنگی و ضد بشری بسیاری را مرتکب شده اند که در این نوشته به برخی از آن‌ها خواهیم پرداخت. البته بادر نظر داشت این نکته که تاکنون تمامی شبکه‌های مخابراتی و انترنت در این ولایت قطع بوده و به رسانه‌ها هم اجازه داده نمی‌شود تا وارد پنجشیر شده و از وضعیت آن ولایت گزارش بدهند. مهم‌ترین جنایاتی که طالبان در یک هفته گذشته در پنجشیر مرتکب شده اند، قرار ذیل اند:

محاصره اقتصادی پنجشیر

نزدیک سه هفته می‌شود که طالبان تمامی راه‌های اکمالاتی و مواصلاتی پنجشیر را مصدود نموده و انتقال مواد خوراکی، ادویه و دیگر نیازمندی‌های اساسی مردم محل را نمی‌دهند. امروز مردم پنجشیر با مشکل جدی کمبود غذا و ادویه مواجه هستند. این عمل طالبان نقض آشکار قوانین جنگی و قوانین پذیرفته شده بین المللی می‌باشد. به نظر می‌رسد که محاصره اقتصادی و آوردن فشار بر مردم ملکی یکی از تکتیک‌های جنگی طالبان می‌بشاد. این گروه در سال‌های 1998 و 1999 نیز دره پنجشیر را در محاصره شدید اقتصادی قرار داده بودند که مردم محل از آن خاطره خوشی نداشته و نه تنها این‌که آن را فراموش نکرده اند، بل طالبان را به خاطر این جنایت شان نه‌بخشیده اند.

قطع شبکه‌های مخابراتی

طالبان پس از لشکر کشی به پنجشیر تمامی شبکه‌های مخابراتی و انترنت را در این ولایت قطع نمودند. این عمل سبب شد تا مردم محل نتوانند با اعضای خانواده و دوستان شان در بیرون از این ولایت به تماس شوند. در کنار آن طالبان برق وارداتی این ولایت را نیز قطع نموده که سبب بروز مشکلات بسیاری در زندگی شهروندان این ولایت شده است که تا امروز نیز قطع می‌باشد.

کوچ دادن اجباری

در سه روز گذشته (9-11 سپتمبر) بیشتر از پنجاه هزار خانواده پنجشیری مجبور به ترک خانه‌های شان شده که اکثرا به کابل کوچ کرده اند. مردم محل از یک‌سو با تهدید جدی امنیتی مواجه بوده و از سوی دیگر با مشکل جدی کمبود مواد خوراکی و ادویه دست و پنجه نرم می‌کنند. فشارهای اقتصادی و امنیتی بر مردم محل سبب شده است تا آن‌ها خانه‌های شان را ترک نمایند. ناگفته نباید گذاشت که در حال حاضر فصل جمع آوری حاصلات زراعتی در پنجشیر نیز می‌باشد. مردم پنجشیر که اکثرا زراعت پیشه نیز هستند، فشار طالبان سبب شده است تا این دست‌آور یک ساله شان را نیز از دست بدهند. این درحالیست که فقر تهدید جدی بر جامعه افغانستان بوده و در حال حاضر بیشتر از 54 درصد باشندگان این کشور زیر خط فقر بسر می‌برند.

دادگاه صحرایی

دادگاه صحرایی یکی دیگر از جنایات جنگی و ضد بشری است که در جریان یک هفته گذشته طالبان به تکرار در پنجشیر انجام داده اند. بطور نمونه تیرباران کردن جوانی به نام (گل‌میر) که در واقع اسیر جنگی بود، در کنار سرک و در محضر عام؛ لت و کوب و تیر باران کردن روح الله صالح برادر امرالله صالح در منزل اش که در واقع نقشی در جنگ نداشته است؛ تیر باران کردن مردی به اسم محمد عظیم خان به تاریخ 10 سپتمبر در مقابل چشمان کودکان و دیگر اعضای فامیل اش. طالبان محمد عظیم خان را که لباس ملکی به تن داشت و بسوی کابل می‌آمد، نخست از موترش پیاده کرده بعد در روی سرک و در محضر عام تیر بارانش نمودند.

این گروه به تاریخ 9 سپتمبر، دست کم شش تن از افراد ملکی را در روستاهای گداره، عمرض و دوآب ولسوالی حصه اول (خنج) تیر باران نموده اند که هیچ نقشی در جنگ نداشتند. برعلاوه آن اسیر گرفتن صدها تن دیگر و انتقال شان به مکان نا معلوم که تاکنون از سرنوشت بسیاری شان خبری نیست، نیز توسط طالبان در پنجشیر صورت گرفته است.

مانع به خاک‌سپاری افراد کشته شده

طالبان در بسیاری موارد مانع به خاک سپردن افرادی شده اند که توسط این گروه به قتل رسیده است. از آن جمله می‌توان از روح الله صالح و مردی در روستان برچمن نام برد. دو روز از کشته شدن روح الله می‌گذرد، اما طالبان تاکنون اجازه دفن کردن او را نداده اند. همچنان در روستای برچمن مردی توسط این گروه به تاریخ 7 سپتمبر تیرباران شده بود، دو، روز مانع دفن کردن او شدند. برعلاوه آن به مدت دو روز (7 و 8 سپتمبر) به مردم روستای پشغور، خارو ودیگر مناطق اجازه بیرون رفتن از خانه را نمی‌دادند. این درحالیست که مردم محل را مجبور نموده بودند تا برایشان غذا نیز تهیه کنند.

آتش زدن منازل مسکونی و جستجوی خانه به خانه

طالبان در بیشتر مناطق پنجشیر از جمله روستای بادقول، عمرض، گداره، دوآب دست به تلاشی خانه به خانه پرداخته و بسیار از لوازم آن‌ها را تخریب نموده یا شکسته اند. برعلاوه آن در روستاهای گداره، عمرض و دوآب منازل مسکونی را آتش زده اند. باید یادآور شد که طالبان در بسیاری مناطق از منازل شخصی مردم به عنوان پایگاه نظامی شان استفاده نموده اند که نمونه‌های بسیاری از آن وجود دارد از جمله منزل شخصی بانو انیسه شهید در روستای آستانه.

تروریسم بین المللی

طالبان در لشکر کشی شان بر پنجشیر با هم‌پیمانان تروریستی شان (القاعده، حرکت اسلامی ازبکستان، حرکت اسلامی ترکستان شرقی وغیره) بر این ولایت حمله نموده که خلاف تمامی موازین اخلاقی، انسانی، اسلامی و قوانین پذیرفته شده بین المللی می‌باشد. پنجشیر نه سرزمین کفری بوده و نه توسط کشور خارجی‌ای اشغال شده است، پس این لشکر کشی و آن‌هم با همکاری تروریسم بین المللی جز غرور، برتریت طلب و خودخواهی، دیگر چه توجیه‌ای می‌تواند داشته باشد؟

لشکر کشی پاکستان

بر علاوه موارد یادشده، طالبان در حمله شان بر پنجشیر از نیروهای کمندوهای ویژه ارتش پاکستان (SSG) نیز یاری گرفته اند که رسانه‌های ملی و بین المللی در مورد آن گزارش داده است. این که طالبان چگونه آن‌را توجیه خواهند کرد برایم مهم نیست. قضاوت را می‌سپارم به خواننده گرامی که مطینم بی‌طرفانه آن‌را انجام خواهد داد.

آن‌چه گفته شد برخ کوچکی از جنایات طالبان در پنجشیر بوده که توسط مردم محل به بیرون درز کرده است. مطمینا طالبان جنایات بسیاری را در این ولایت انجام داده اند که به دلیل قطع شبکه‌های مخابراتی و انترنت و اجازه نداشتن رسانه‌های برای ورود به پنجشیر تاکنون این جنایات نه مستند سازی شده و نه هم خبری از آن به نشر رسیده اند. طالبان از بد و پیدایش تاکنون جنایات بیشماری را در نقاط مختلف کشور مرتکب شده اند که هرکدام به تنهایی کافیست تا چهره زشت و تفکر پلید طالب را به نمایش بگذارد. اینک جنایاتی که این گروه در یک هفته گذشته در پنجشیر انجام داده اند نیز به لیست جنایات قبلی شان افزوده خواهد شد. باید گفت که طالب محکوم به شکست است. این گروه دیر یا زود از افغانستان رخت سفر خواهند بست، چون ملتی را به زور نمی‌توان بالایش حاکم شد و آن‌هم از نوع طالبی. به زودی مردم افغانستان بسیج خواهند شد، همان‌گونه که امروز از جبهه مقاومت ملی افغانستان حمایت می‌کنند، و طالب را شکست خواهند داد. پیشنهاد من به مردم آزاده و آزادی پسند مردم دنیا این است تا نگذارند کشورهای‌شان با به رسمیت شناختن دولت طالب دشمن تاریخی مردم افغانستان گردند، چون طالب دشمن مردم این کشور است و هرگونه حمایت از این گروه به معنی دشمنی آشکار با مردم افغانستان می‌باشد.