نو روز یا جشن دهقانی، نو پنداری و کهنه بیزاری سال کهنه را به سال نو عوض می‌کند یک عنعنه تاریخی و جشن جمشیدی است همه ساله تجلیل می‌گردد ،مردم با هم می‌آیند و به رقص و پایکوبی ازین روز تجلیل می نمایند و شادی ها می‌کنند و درین گرد همایی صمیمیت دوستی و همدیگر پذیری را در آغوش به گرمی استقبال می‌کنند
مع الاسف برخی از علمای دینی کج نگر ،تجلیل ازین روز را حرام میدانند و به گفته ی پر از لجن انرا به جشن زرتشت شبیه می دانند در حالیکه این روز را مردم جهان بخاطر نو شدن زندگی شگوفایی روزگاربه استقبال می‌نشینند.

اگر استقبال ازین روز شباهت به عبادت زرتشت محاسبه شود بسیار اعمال ما به اعمال زرتشت همنوا و همخوانی دارد.
ما میخوریم می نوشیم به خواب می‌رویم و دیگر کار های ضروری و نا گزیر
دیگر ، زرتشت به این اعمال مبادرت می‌ورزد و این یک نیاز مبرم است. حالا اگر اینرا شباهت به کار زرتشت محاسبه کنید باید مسلمان تشناب نرود ، نان نخورد
وووووو لابد می میمیرد.
ازین جهت هر حرف ملا صحت نیست و با چشم کور بجهان هستی می نگرد و چون لته آلوده جهان ما را آلوده ساخته است.
روز هفدهم مارچ انجمن افغانهای بی سی به همیاری اعضای خانه فرهنگی مولانا و انجمن فرهنگی موج طی محفلی باشکوهی نو روز را جشن گرفتند.
گردانندگان بر نامه با به خوانش گرفتن اشعار نوروز ی این روز خجسته ی باستانی را مبارک گفتند.
در این جشن با شکوه تعدادی از فرهنگیان شایسته در رابطه به ارزشهای تاریخی و فرهنگی نوروز صحبت نموده سال نو را سال پیام آور صلح و صبحگاه اتحاد و اتفاق برای افغانهای ونکوور خوانده و اشعار و مقالات شانرا خواندند.
جوانان انجمن فرهنگی موج در راه تدارک این جشن پارینه نقش انسانی خود را ادا نموده و وجیبه ی وطنی بیشتر بنمایش گذاشتند که رقص پای کوبی و خوشی ها از سراپای این گرد همایی با طنطنه به چشم می‌خورد.
درین گردهمایی دوستانه موسیقی شاد از طرف هنرمنادان خانه مولانا اجرا گردید که اسباب شادمانی حاضران را فراهم ساخت و به کف زدن‌های ممتد استقبال شد.
حفظ عنعنه ی نوروز یک دین ملی ماست
امان معاشر