نوشته‌ی محمدعثمان نجیب

چندی قبل ابرازِ دیدگاهی داشتم اندربابِ برخی بانوانِ تجارت پیشه‌ی سیاسی و سودجو از نامِ زنان افغانستان.

‌دیروز دوستی در پیام‌ گیر من را سرزنش کرده که چرا بانوانی مثل سیماسمر،‌ شکریه بازکزی، ناهید فرید، شیڼکۍ کروخیل، آرین یون، فوزیه کوفی،‌ دخترانِ گیلانی و سراج دیگران را بیهوده نقد کرده ام؟

من در جواب شان مینویسم:

لطفاً یک نمونه‌ی کلام ِعلمی این بانوان و یک اثرِ پژوهشی و‌ ماندگارِ شان را در دفاع از حقوقِ زنانِ افغانستان نشان بدهید و یا در سایر عرصه‌های علمی. جدا از چند گفتارِ کلیشه‌یی که از محتوای گفتار کرده فیشن و اندام نمایی‌های شان زیاد است. اما من می‌گویم در مقابلِ اینان خواهران و دخترانی داریم که مبارزات ِ علمی و قلمی دارند و هرگز هم فخر نه فروختند و همه‌ی آن زنانِ سودجو در بیست سال پسین یک مقاله‌ی آنان را نوشته نه‌ می‌توانند و ظرفیتِ علمی هم ندارند. من هر روز. سرگردانِ دریافت نوشته هاستم مثلِ همه‌ی دوستانِ ما. در بیست سالِِ اخیر کدام اثر با ارزش علمی از اینان ندیدم. شهرت های شان مدیون کرسی‌های شورای ملی و حضورِ رسانه‌یی است تا صلاحیت داشتنِ برازندگی علمی. حالا ببینید در مقابل ِ اینان کدام خواهرانِ ما قرار دارند؟

طاهره خدای‌نظر :

وقتی من مقالاتِ شان را می‌خوانم سطحِ بلندِ علمی شان به من می‌آموزانند.

شیرین نظیری:

من بسیاری معلومات ها را از نوشته‌های ایشان درک می‌کنم

ماریا دارو:

آثارِ گونه‌گونی علمی دارند از جمله تذکره نویسی هنرمندان و گرداننده‌گی یک تارنما

دکترس نظیفه‌ توخی:

وقتی واردِ ‌نوشته‌های شان ‌می‌شوی می‌دانی که تو نه‌ می‌دانی.

الهه افتخار:

عالمه‌ی دانایی که هر واژه را درست مثل زنگارِ زینتی چیدمان می‌کنند.

زرغونه ولی:

فریاد‌گرِ زبردستی از رنج‌های خواهران مان در نوشته‌های شان.

یا روزانه نویسانی چون:

شهناز آریایی

شهلا حیدری

پروین رحمتی

رویا عثمان

الاهه‌ احرار

و هزارها تنِ دیگر . پس اینان شایسته‌ی احترام و‌ سزاوار ستایش اند نه تاجرانی چون آنانی که قابلِ نقد اند. من از هر دو گروه با یکی از اینان شناخت ندارم و همه را با کارنامه‌ها و‌ مطالعات ِنوشته‌های شان شناخته‌ ام. همه‌ی جامعه همین‌گونه بهتر از من تشخیص خوب از بد را می‌دهند.

حقیقت این است همه دنبالِ مردانِ دزدِ نظام‌های کرزی غنی را گرفته ایم، دزدان فیشنی یادِ ما رفته و جالب این‌که دفاع از آن‌ها را هم برخی هم‌جنس‌های خودِشان می‌کنند. ارچند ما می‌دانیم که یکی از اینان در پس‌پرده اند. تا به نوعی از خودِ شان دفاع کاذب کنند. ولی حقیقت را هرگز پنهان کرده نه‌ می‌توانند. بدرود

Sent from my iPad