عرب‌ها با ورود به سرزمین پارسی زبان، همه چیز را دزدیدند، با تحمیل فرهنگ خویش، بر بالای مردم این سرزمین، فرهنگ، ادبیات، تمدن و بسیاری از داشتنی‌های این سرزمین را ربودند.

عرب‌ها در اول انسان های بدوی و جاهل بودند، از تمدن بی‌خبر بودند، فرهنک نداشتن، از انسانیت چیزی نمی‌دانستن، زن را انسان ندانسته و همراه آن به مانند حیوانات رفتار می‌کردند. دختران را زنده بگور می‌کردن. این همه در حالی بود که «پارسی‌زبان» بزرگترین قدرت جهان را در دست داشتند، قلدرترین مردمان دنیا بودن، گرچند روم هم قدرت داشت، اما اینها جاندارتر بودن، تمدن داشتن، ادبیات داشتن، دارای فرهنگ پخته‌تری بودند. چنین چیزی را از داستان «پیامبر اسلام- صلی الله علیه وسلم- ابوسفیان و دگر تجاران مکه به خوبی دانسته می‌شود. زیرا زمانی‌که پیامبر اسلام-صلی الله علیه وسلم- گفت:«من بزودی کلید فارس و روم را در دستانم می‌گیرم. ابوسفیان و دگر تجاران که در سفرهای خود قدرت «پارس» را دیده بودن و از آن با خبر بودن، زدن زیر خنده، قهقه به خنده آمدن. چون گرفتن پارس با آن همه قدرت بزرگ، تجهیزات تسلیحاتی و نظامی، همراه با پیش رفته‌ترین سلاح های مود روز، توسط یک گروه کوچ خنده‌آور بود. زمانی‌که عرب های بدوی با زنان مثل حیوانات معامله می‌کردند، دختران را زنده بگور می‌کردند. زنان در «پارس» از بهترین جایگاه و پخته‌ترین پست های دولتی برخودار بودند، سرپرست بودند، والی بودند.