اهدا به آموزگاران سرزمینم

روزسیاه معلم

بلندای شکست

بلندای  شکـــــست   هر غــــروری

صــــدای بالــــغ سیمـــــــای  نوری

اگر در کوه اگر در دشت ودریاست

کمـــــال جـــــلوه فصل ظهـــــوری

 

کودک اندیشه

معــــــلم  راز در هر چه  آهست

معـــــــلم آه  دلها را  گواهـــست

پناه کـــــــودک اندیشه ام اوست

اگر چه کودکش بی سر پناهست

 

شعله

غم تو شعله ها بر پیکرم  زد

چه آتشها که بر بال وپرم زد

اگرچه سوختم آتش گــــرفتم

هوایت بار دیگر برسرم زد

نور کمال

دلی اینجا نمی سوزد بحالت

نمی بیــنم کسی را در خیالت

اگرچه روز تو شب گشته اما

جهانی روشن از نور کمالت

دنیای نبرد

دلش آتشفـــــشان هرچه درد است

دلش پامـــــــــیر دنیای نبرد است

معــــلم در نبــــــرد جهل و دانش

میان هرچه مردان مرد مرد است

رهبر

معلم جز محبت را نشان   نیست

معـــــــلم همنوای ناکسان نیست

نیابی رهبری چون او که هرگز

رفیـــق دزد ویار کاروان نیست

دوای هرچه درد

تنت آئیـــــنه ها را  جان معــــلم

دلت خورشید زر افشان معـــــلم

به هرجایی دوای هرچه درد ی

ولی دردت نشد درمان معـــــلم

ظلمت اندوزی

گر از بخت  سیه روزی  نداری

بنای ظلــــمت انـــدوزی  نداری

اگر عـــمری بسازی  و بسوزی

سر سازش به هر موزی نداری

همآواز

بجای  محـــرمی رازی  ندیدی

به درد خود   همآوازی  ندیدی

سخن از روی باز افسانه ی بود

به روی  دل در بازی   ندیدی

آئینه داری

دلش  فکر بهاری  داره  مردم

سر  آئینه  داری  داره   مردم

دل او بهر کشف معدن عشق

هوای کنده کاری دار ه  مردم

سراغ یاهو

سراغ  منزل  یاهو  گــرفتی

زعطر همدلی ها بو گــرفتی

صدایی گر زنامحرم شنیدی

جوانمردانه از او رو گرفتی

نورالله وثوق

5/3/1388

wosuq@live.de