شیطانیِ آیینه ها

لبِ کانالِ

لبِ  کانالِ  اینان  لال  بادا

قدِ هرچه الف شان دال بادا

به حقِ  مردمِ  آیینه  اندیش

سیاهی بی پر وبی بال بادا

سریالِ سودا

زکانالِ هوس  یاری  مجویید

سوایِ  پستیِ  ساری  مجویید

ا زین  بازیگرِ  سریالِ  سودا

به جز نقشِ تبهکاری مجویید

سرنای تریبون

درِ روی  و ریا  را  باز کردی

به ریش وپشمِ لشمت ناز کردی

نشستی  پشتِ  سرنای  تریبون

چه  بیجا نغمه را آغاز  کردی

سردی ناساز

ز نای  ناکسان  آواز  تا چند

سخن ازسردی ناساز تا چند

به رویِ مردمِ آغشته باعشق

درِ نفرت زهرسوباز تا چند

اندامِ مذهب

به خود آ وببین رویِ خدا را

مکن  شیطانیِ  آیینه  ها را

بریدی ازچه براندامِ مذهب

لباسِ فتنه  و کین و ریا  را

داری یانداری

شده  فکــــــرِ  سیاهِ  تو  اجاری

که سازی فتنه را پیوسته جاری

مداری!!  دادِ  داور  دار  دارد

نمی  دانم  خبـر داری  نداری؟

فکرِ بی لجام

به خونِ  مهربانی  تشنه  کامی

رفیقِ هر چه  فکرِ  بی  لجامی

نگاهِ  لحظه  ها  دارد  اشارت

که درسِ کینه توزی را تمامی

به هرچه بازی و....

مکن با فطرتِ  اندیشه  بازی

شوی بیچاره ازاین تیشه بازی

برآ رد  بیخ عمرت را ز ریشه

به هرچه بازی وباریشه بازی

فرشِ هوشم

به امیدی که می آری به  جوشم

همی تازی به رویِ فرشِ هوشم

به  دیدارِ  خــــــــــداوندِ  محبت

که من خونِ هم  آیین را ننوشم

غلامِ بی پدر

بگـــــــو از ما غلامِ  بی  پدر را

به پای هم مسوزان خشک وتررا

نمــــانده  جان به  جانِ  سرزمینم

مزن  آتش  سر  از نو بوم وبررا

دخلِ ناجوانی

کنی حتی که خرجِ مار ومورم

ز دخلِ  نا جوانی  دورِ  دورم

محبت را به دستِ کم  نگیرم

اگرچه سنگها چینی به گورم

 

نورالله وثوق

جمعه1389/8/21

http://norollahwosuq.blogfa.com