دادې څه انصاف دی،دخوښئ په ورځ خفګان راوړې

مونږته خوښي نه راوړې اختره،وير پریمان راوړی

مونږدرته شېبې شېبې شميرو،چې بيا اخترراځي

راشې خوهرکورته مودغم نوی داستان راوې

مونږ درنه اختره!دخوښيوانتظارکوو

ته اوس دخوښيوپه ځای ويرپه ارمغان راوړې

دلته اوس اختره!کونډې،بورې په پلتنودي

رسول پویان

طفلکان، از هرسو چشم بر آسمان دوخته بودند. دختر آسمان، چون ماهیان سپید در اقیانوس فضا غوطه می‏زد. زهره با خوشه‏های پروین بازی می‏کرد. مشتری در بزم شعر و موسیقی اورانوس می‏رقصید. خورشید با انوار اهورایی با دیوان می‏رزمید. پدران با بسته‏های نقل و کلچه به سوی خانه‏های خود می‏شتافتند. مادرها حنای عید بر کفت دست دخترکان می‏نهادند. در این خلوت صمیمانه و آرام، ماه غمزه کنان گوشۀ ابرو نمایانید؛ فریاد شادی طفلکان فضا را پرنمود. وا وا، فردا عید شد؛ وا وا، فرد ا عید شد.

در میان آن همه شور و نشاط ناگاه صدای وحشتناکی شهر را ‏لرزانید؛ بلی! انفجار، انتحاری، بم کنارجاده، طالب، آدم کشی، وحشت و... هنوز دلها می‏لرزیدند که نوای آسمانی مرگ و نفرین بر جنگ افروزان و لعنت بر حامیان داخلی و خارجی این دیوسیرتان خون آشام در سراسر شهر و دیار ‏پیچید و مردم افغانستان همدلانه کمر به مبارزۀ سرنوشت ساز با هرنوع وحشت، خشونت، ناامنی و مردم آزاری بستند و همصدا این شعار را سر دادند:

یا مرگ، یا امنیت و آزادی

پیام عید

لـبــانـت مـــزۀ عـنـاب دارد                دهـان قنـد و شــراب نـاب دارد

دو زلف پیچ در پیچ سیاهت                دوصد دور و هزاران تاب دارد

چه میشد
جه میشد گر همه یکرنگ بودند
بدون کینه ضد جنگ بودند
نمیشد گر خدا میساخت خلقی
که با هم ریتم یک آهنگ بودند

بت پرست

نمـی گوئیم چه  بودیم  و چه هستیم
فقط با فکر و ذکــــر خویش مستیم
به رنگ و روی و باور از حسادت
مسلمانیم ... ولی  بت می  پرستیم

محمد عالم افتخار

قبل از همه؛ فرارسیدن عید سعید فطر را به تمام هموطنان مؤمنِ صدیق و بی ریای درون و بیرون کشور و همه مسلمانان صاحب اعتقادات پاک و اهل صلح و صفا در جهان تبریک و تهنیت میگویم.

روزه ماه رمضان یکی از بزرگترین عبادات اسلامی است. قرآن مجید با صراحت کامل مسلمانان را مأمور به اجرای این فریضه گردانیده است:

۱- سوره بقره آیات ۱۸۳تا ۱۸۵:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ ﴿183﴾ أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ فَمَن تَطَوَّعَ خَيْرًا فَهُوَ خَيْرٌ لَّهُ وَأَن تَصُومُواْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿184﴾ شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَمَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلاَ يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُواْ اللّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿185﴾

اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد روزه بر شما نوشته(مقرّر) شده است، همان گونه كه بر كسانى كه پيش از شما[بودند] مقرّر شده بود، برای آنكه پرهيزگارى كنيد.(183)

 [روزه در] روزهاى معدودى[است ولى] هر كس از شما بيمار يا در سفر باشد[به همان شماره] تعدادى از روز هاى ديگر [را روزه بدارد] و بر كسانى كه [روزه] طاقت ‏فرساست كفّاره‏اى است كه خوراك دادن به بينوايى است و هر كس به ميل خود بيشتر خیرات كند برایش اولی تر است و [لیکن] اگر بدانيد [خودِ] روزه گرفتن براى شما بهترین کار است.(184)

ماه رمضان[همان ماه] است كه در آن قرآن نازل شده است[كتابى] كه مردم را راهبر و[متضمّن] دلايل آشكار هدايت و[ميزان] تشخيص حقّ از باطل است، پس هر كس از شما اين ماه را دریابد بايد آن را روزه بدارد و كسى كه بيمار يا در سفر است[بايد به شماره آن] تعدادى از روزهاى ديگر[را روزه بدارد] الله براى شما آسانى مى‏خواهد و براى شما دشوارى نمى‏خواهد تا شماره [مقرّر] را تكميل كنيد و الله را به پاس آن كه رهنموني تان كرده است به بزرگى بستاييد و شكر گزارى كنيد.(185)