شب  مبـــــــــهم

رسول پویان

مه وخـورشید سیه جـا مه شد  از ماتم ما

آسمـان لاله وش از خـون  دل پـرغـم  ما

آه سـوزنـده مــا ســـرزده  از بــام فـلـک

کهکشان نوحه گــر درد و غـم هـردم ما

لالـه پـرورشــده خـاک وطــن غمـزدگان

غرق خون گشته به صحراوچمن شبنم ما

نـوحـــه پیــره زن وگــریــه طفـلان یتیـم

کــرده هنـــگامـه بپا در جــگر عـالـم ما

عنـدلـیب چـمـن آوای وطــن نـالـه زنـان

مــی پـرد بر شـکـن پـرده زیـر و بـم ما

آخـر ایـن سـوزش پیـوستـه دلهـای غمین

مـی شــود شمــع فــروزان شـب مبهم ما